Den Helder – Het arbeidsconflict tussen het college van Den Helder en gemeentesecretaris Marc Pothast is tot een einde gekomen. Beide partijen hebben overeenstemming bereikt over het beëindigen van het contract van de heer Pothast, omdat er sprake is van onoverbrugbare verschillen van inzicht.
Pothast werd door zijn werkgever op non-actief gesteld vanwege een aantal klachten over zijn gedrag. De gemeentesecretaris was het daar niet mee eens en spande een kort geding aan, dat diende op 3 september 2024 in de Alkmaarse rechtbank. Tijdens die rechtszaak wist de rechter de twee partijen ertoe te bewegen met elkaar in gesprek te gaan over een ‘minnelijke schikking’. De uitkomst daarvan is dus dat Pothast niet terugkeert als gemeentesecretaris van Den Helder.
Beide partijen hebben afgesproken niet verder op de kwestie in te gaan.
De menselijke kant van het hele Woke-verhaal, zoals dat hier in Den Helder rond Marc Pothast naar voren komt, laat pijnlijk duidelijk zien hoe we tegenwoordig omgaan met conflicten en meningsverschillen. Waar het ooit draaide om wederzijds respect, luisteren naar elkaar en samen zoeken naar oplossingen, lijkt dat tegenwoordig steeds vaker te wijken voor snelle oordelen en een cultuur waarin je binnen de kortste keren op non-actief staat bij de minste klacht.
In het geval van Pothast gaat het niet eens meer om wie gelijk heeft of wat de feiten zijn. Het draait vooral om hoe snel iemand aan de kant gezet kan worden op basis van vage beschuldigingen, voordat er zelfs maar een goed gesprek heeft plaatsgevonden. Dit weerspiegelt een bredere tendens die we steeds meer zien in de samenleving: als iemand je niet zint, zet je diegene weg, zonder echt te kijken naar de persoon en de nuance van de situatie.
Dat Pothast uiteindelijk via de rechter gedwongen werd om met zijn werkgever te praten, zegt al genoeg. Blijkbaar is het tegenwoordig makkelijker om mensen uit hun functie te verwijderen dan om even normaal met elkaar te overleggen. Het lijkt wel alsof we zijn vergeten dat achter elke klacht, elke functie en elk conflict een mens zit. Een mens met emoties, reputaties en een leven dat op z’n kop gezet wordt door zulke besluiten.
Dit alles legt bloot hoe de menselijke kant steeds meer verdwijnt uit de besluitvorming. De vraag is: waar eindigt dit? Als we zo doorgaan, zetten we niet alleen banen, maar ook ons vermogen tot fatsoenlijke dialoog en wederzijds respect op het spel. In plaats van alles op scherp te zetten bij elke wrijving, zouden we misschien eens moeten leren hoe we op een menselijke manier met elkaar kunnen omgaan – en daarbij niet vergeten dat vertrouwen en fatsoen niet zomaar weggegooid mogen worden bij de eerste de beste klacht.
Een gebrek aan goede communicatie en dat nog wel doordat er een aanvaring was met mevrouw Augustijn die notabene communicatie in haar portefeuille heeft.
Nou, dat hebben ze dan weer mooi voor elkaar. De vreemde eend in de bijt hebben ze de tent uitgewerkt. Kost ons zeer waarschijnlijk een hoop geld want ik neem aan dat de heer Pothast (terecht) een flinke zak met geld heeft meegekregen. De ambtenaren willen gewoon geen verandering en willen de ons-kent-ons cultuur met vriendjespolitiek behouden. Dus de heer Pothast moest het veld ruimen. Kunnen ze gewoon weer op de oude voet verder gaan. De Helderse politiek was niks, is niks en wordt ook niks.
Ik hoop dat het college nu een tijdelijk gemeentesecretaris aanstelt en dat ze niet het volgende college op zadelen met hun keuze waar ik geen vertrouwen in heb. Die zou wel eens heel kort kunnen zitten.
Ik neem aan dat de gedragscode expert ook verdwijnt.
Wat een onverkwikkelijke zaak is dit! Lees nu pas dit bericht: https://www.binnenlandsbestuur.nl/bestuur-en-organisatie/college-en-gemeentesecretaris-den-helder-voor-de-rechter
“De lezing van de advocaat van de gemeentesecretaris is dat Den Helder kampt met een ongezonde werkcultuur. Een die heel familiair is, waardoor de nieuwe gemeentesecretaris werd gezien als een buitenstaander. Toen hij probeerde veranderingen door te voeren ging dat schuren, aldus zijn advocaat. Uit het dossier zou bijvoorbeeld blijken dat veel ambtenaren met elkaar roddelen over allerlei interpersoonlijke conflicten, maar zelden in gesprek gaan met de collega waarmee ze daadwerkelijk in conflict zijn.” Dat er 6 raadsleden zich achter de gemeentesecretaris scharen is veelzeggend.
“Kwam gemeentesecretaris Marc Pothast nu terecht in een gespreid bed, of trof hij bij zijn aantreden in maart 2023 een gedesintegreerde en getraumatiseerde organisatie aan?” En daarom organisatorische wijzigingen wilde doorvoeren? Dat lijkt me m.i. heel nodig en logisch, iemand die de boel aan wil pakken en saneren! Na deze beslissing om hem weg te sturen lijkt het erop dat de verdeeldheid onder elkaar nog meer is toegenomen.
Ze kunnen het mooiste reclamefilmpje maken over Den Helder, de natuur is geweldig mooi, de stad wordt gerenoveerd met mooie gebouwen etc maar de diepliggende menselijke aspecten blijven onaangeroerd; de cultuur en de mentaliteit.