Hoek van Holland, Den Helder – De kitesurf-marathon ‘Hoek tot Helder’ werd dit jaar voor de vijfde maal gehouden. De deelnemers aan de jubileumeditie trotseerden de Noordzee om geld in te zamelen voor de Hartstichting. De tocht van 130 kilometer begon in de vroege ochtend in Hoek van Holland, en eindigde rond drie uur in Den Helder.
500 kitesurfers begonnen woensdagochtend om zeven uur aan de het langste enkel daagse ‘downwind’ kite-evenement ter wereld. ‘Downwind’ wil zeggen dat de deelnemers in één richting met de wind mee varen. Hoewel de tocht hemelsbreed zo’n 130 kilometer bedraagt is het aantal werkelijk gevaren kilometers een stuk hoger. Onder andere door het het wisselen van vaarrichting om de kite goed in de wind te houden en om obstakels zoals strekdammen en pieren te ontwijken, hebben sommige deelnemers meer dan 150 kilometer afgelegd. “Je weet dat het een eind is, dus je wilt zo recht mogelijk varen. We hebben natuurlijk wel meerdere obstakels waar je omheen moet, zoals de pier van Scheveningen, dus ik denk dat je zo’n honderdveertig, honderdvijftig kilometer aflegt”, aldus een van de deelnemers.
Omdat het evenement afhankelijk is van de wind werd gebruik gemaakt van een windraam; wanneer de condities op een zekere dag in dit windraam goed genoeg zouden zijn, werden de deelnemers opgeroepen. Dit windraam zou sluiten op zes november, wat maakte dat de vijfde editie van vandaag op het nippertje toch door kon gaan. Martijn van Dijk, organisator van Hoek tot Helder en oprichter van stichting ‘Kite 4 Charity’, is blij dat de jubileumeditie soepel is verlopen: “Echt een waanzinnige dag. We hebben mooie kilometers kunnen maken. Het laatste stuk was echt aanpoten, net als vorig jaar eigenlijk, maar het was gewoon een hele mooie editie”.
Persoonlijke betekenis
Voor van Dijk heeft het goede doel en de bijbehorende tocht een persoonlijke betekenis: “Mijn vriendin heeft een hartaandoening, en daarom halen we dan ook geld op voor de Hartstichting”. Via zijn stichting ‘Kite 4 Charity’ probeert hij extra fondsen te werven om onderzoek van de Hartstichting de financieren.
Hans Snijder, directeur van de Hartstichting, was ook aanwezig om de deelnemers te feliciteren met hun prestatie. “Dit ontroerd mij, daar ben ik heel eerlijk in”, aldus Snijder. “Deze vijfhonderd bikkels die er gewoon vol voor gaan hebben allemaal geld ingezameld, en die zorgen ervoor dat wij weer geld kunnen besteden aan nieuwe onderzoeken.” Het opgehaalde bedrag zal door de Hartstichting worden ingezet voor onderzoek naar aangeboren hartaandoeningen, maar ook naar preventieve maatregelen om potentiële hartstoornissen bij gezonde Nederlanders te voorkomen.
Om een startbewijs voor het jubileumevenement te bemachtigen moest elke individuele deelnemer een minimumbedrag van €1000 weten op te halen. Met 500 deelnemers is het totaalbedrag dat werd opgehaald voor de Hartstichting was dan ook niet mals. Met trots kon van Dijk aan het eind van het evenement dan ook een flinke cheque aanbieden: “We hebben maar liefst 650.000 euro opgehaald!”.
Lokale kiters ook vertegenwoordigd
De avond voor de start sprak Regio Noordkop met Heldenaar Michael Hiemstra. Samen met een vriendenteam nam hij deel aan het evenement. “Het is een prachtige tocht. Ik bedoel, het is de langste tocht ter wereld. Zo’n kans krijg je niet vaak, dus dan moet je er ook voor gaan”. Hij vertrok om vier uur ’s nachts om op tijd bij de start te zijn. Zelf is hij nog niet erg lang bezig met de sport, maar hij was vanaf het eerste moment verkocht: “Ik kite nu een jaar of vijf, dus dat valt best mee. Maar als je eenmaal het virus te pakken hebt, dan ben je verslaafd”. De Noordzee kan zeker met een stevige wind erg onstuimig zijn, en vooruitblikkend denkt Michael dat hij en zijn team nog een flinke kluif hebben aan een hele dag de zee trotseren: “Ja, dat wordt afzien!”.
Eenmaal aangekomen bij de finish, vlak voor het einde van het tijdslimiet, is bij Michael de opluchting van zijn gezicht af te lezen. “Ik ben helemaal gesloopt, ik kan amper nog lopen. En dat met de adrenaline. Dat zal wel een paar dagen bankhangen worden”. Toch vertelt hij nog enthousiast over de tocht: “Je maakt echt van alles mee. Sommige stukken waren geweldig mooi vlak, en bij andere stukken was het gewoon een gevecht met de zee om te overleven. Het was doorzetten om hier te komen, maar het is gelukt!”
