Hollands Kroon – Het beleid dat de gemeente Hollands Kroon heeft vastgesteld ten aanzien van de huisvesting van arbeidsmigranten mag eigenlijk de naam beleid niet hebben, aldus GroenLinks fractievoorzitter Lilian Peters. Omdat in het in 2019 vastgestelde beleid staat dat uitzonderingsgevallen aan de raad moeten worden voorgelegd kunnen allerlei initiatieven die eigenlijk niet passen alsnog doorgang krijgen. Zo ook recentelijk in het geval van het Joods Werkdorp en op het terrein van Royal Pride: Gezamenlijk goed voor 600 nieuwe woonplekken.
Dat is kwalijk, vindt Peters: “We hebben heel lang gewerkt aan het beleid, maar eigenlijk hebben we er nu niks aan. Beleid betekent dat er ook belemmeringen zijn voor welke initiatieven je wel toelaat. Als je dan vervolgens in artikel zes van het beleid opneemt dat er ook uitzonderingen mogelijk zijn, maak je eigenlijk het hele beleid ongedaan. Er is dan geen beleid.” In dat zesde artikel staat dat initiatieven voor de huisvesting van arbeidsmigranten die niet in het beleid passen maar wel door het college als positief worden beoordeeld alsnog aan de gemeenteraad worden voorgelegd. In het beleid staat onder andere dat het totaal aantal logies dat wordt aangeboden niet meer dan tien procent van het inwonersaantal van het betreffende dorp bedraagt. Ook is het huisvesten van arbeidsmigranten in woongebieden niet toegestaan. Vergunningen worden verleend voor maximaal 20 jaar.
Juridische kwestie
De gemeenteraad moet dus akkoord gaan met een verzoek dat niet volledig aan deze beleidsregels voldoet. Daarmee is het een democratisch besluit, maar dat is volgens Peters onvoldoende: “Inwoners weten nu niet waar ze aan toe zijn. Je moet duidelijk beleid opstellen zodat zowel initiatiefnemers als de inwoners weten wat ze kunnen verwachten. Nu kun je plots geconfronteerd worden met dit soort grootschalige ontwikkelingen. Met het artikel zes, zoals nu in het beleid is opgenomen, staat de deur open voor voorkeursbehandelingen en onduidelijke procedures.” Het gaat volgens Peters ook niet zozeer om een politieke kwestie, maar vooral een juridische: “Iedereen moet uit kunnen gaan van een gelijke behandeling. Het is natuurlijk heel vreemd dat je in beleid neerzet dat je ook best hiervan kan afwijken. Alsof je de tien geboden schrijft, maar vervolgens een elfde toevoegt wanneer dat uitkomt. Ik vrees ook dat de bestuursrechter hier problemen mee heeft, mocht het wel naar de rechter gaan.”
Eerst kijken naar het beleid zelf
Wat is dan het alternatief? Het schrappen van artikel zes zou betekenen dat initiatieven voor de huisvesting van arbeidsmigranten enkel in behandeling worden genomen wanneer ze volledig aan de beleidsregels voldoen. Een individuele beoordeling bij kleine afwijkingen van het beleid is dan niet mogelijk. Volgens Peters moet eerst gekeken worden naar het beleid zelf: “We moeten ons afvragen of dit de regels zijn die we willen hebben voor het huisvesten van arbeidsmigranten. Als er steeds verzoeken komen om af te wijken van het beleid zegt dat ook iets. Ik zou liever zien dat we duidelijk beleid opstellen waarin de belangen van de verschillende partijen binnen de gemeenten goed worden afgewogen. Niet alle partijen zullen het eens zijn over de weging van die belangen, maar dat is prima, dat is politiek. Wat je alleen niet moet willen is beleid dat eigenlijk geen zin heeft.”
Ook zonder een artikel waarin vastgesteld is dat uitzonderingen naar de raad worden gestuurd is afwijken van het beleid natuurlijk mogelijk. De raad kan op ieder moment beleid wijzigen. Op dat moment wordt het beleid echter daadwerkelijk aangepast. Daarmee worden de kaders verplaatst voor eventuele initiatieven in de toekomst. “Nu wordt het beleid impliciet aangepast, omdat wij steeds afwijken van de regels. Nu weer voor 600 bedden en eerder al 700 bij verschillende andere initiatieven. Er komen in korte tijd maar liefst 1300 bedden voor arbeidsmigranten die eigenlijk niet passen binnen het beleid dat wij zelf hebben vastgesteld. Als GroenLinks zullen wij altijd tegen stemmen wanneer dit soort projecten via artikel zes aan de raad worden voorgelegd.”
