Peter Meijer zit in een stoel aan de koffietafel in zijn woning aan de Mossel in Middenmeer. Zijn vrouw Berry heeft thee gezet en ik krijg er zelfs een chocolaatje bij. Een warm welkom. Op tafel ligt het boek ‘Een nieuw sociaal contract’ van Pieter Omtzigt, de bladwijzer ergens halverwege. Daarnaast een aantal documenten met het logo van Senioren Hollands Kroon erop. Partijgenoot Pim de Herder zit schuin naast Peter. Hij is langsgekomen voor wat tips over het instellen van zijn nieuwe telefoon.
Meerpeen
“Daar aan de eettafel hadden we toen we nog in de oppositie zaten altijd het gezamenlijke ‘Mosseloverleg’ met alle oppositie fracties”, vertelt Peter. “Dan bespraken we wat er allemaal voorgesteld werd en wat we er van vonden.” Berry vult lachend aan: “En ik bakte dan appeltaart, dat had ik één keer gedaan en toen moest het natuurlijk elke keer.”
“Wij zijn in eerste instantie in 1976 naar de Wieringermeer gekomen. Toen ben ik gaan werken op het Dr. Ariëns Mavo, een moedermavo.” De moedermavo was een vorm van ’tweedekansonderwijs’ in Nederland waar mensen die hun school nooit hebben afgerond alsnog de mogelijkheid kregen om hun diploma te halen. “Ik kon altijd heel goed omgaan met mensen die wat lastig in elkaar zitten, daarom is de samenwerking met Pim ook zo succesvol”, grapt Peter, wijzend naar zijn partijgenoot.
Na zijn werk op de Mavo in Middenmeer heeft hij als docent en als schooldirecteur gewerkt in Alkmaar en Woerden. Vervolgens is hij in 2002 weer teruggekomen naar Middenmeer, waar hij nog steeds woont. “Ik ben zo langzamerhand toch wel een Meerpeen geworden.” Zijn roots liggen echter elders.
Amsterdammer
Peter is in 1944 tijdens de hongerwinter in de Indische buurt in Amsterdam geboren. “Ik heb dus geen makkelijke jeugd gehad, in tegenstelling tot mensen die bijvoorbeeld in 1940 op Wieringen zijn geboren”, wederom gekscherend wijzende naar Pim de Herder, die hard moet lachen. Hoewel het al zo’n 45 jaar geleden is dat Peter de hoofdstad heeft verlaten zal het Amsterdammer zijn nooit helemaal weggaan. Hij is nog steeds trots op deze afkomst: “Als je op 4 mei kijkt naar de dodenherdenking en je ziet de Dam en alle imposante gebouwen, dan denk je toch: Daar ben ik geboren. Ik probeer ook nog ieder jaar een keer over de Dam en naar de Munt te lopen.”
Zijn jeugd in het naoorlogse Amsterdam en de verhalen over de oorlog spelen nog altijd een rol in de wijze waarop Peter naar sommige zaken kijkt. “Mijn vader en opa gingen nog vanuit Amsterdam met een handkar op hongertocht langs de boeren hier in de Wieringermeer. Doormiddel van ruilhandel probeerden ze zo wat te eten te vinden. Terug aangekomen in Amsterdam stonden soms de Duitsers dan te wachten die alles vervolgens weer inpikten.” Deze verhalen zijn vormend geweest voor de wijze waarop Peter naar dit deel van Hollands Kroon kijkt.
Pim de Herder deelt nog wat verhalen uit die tijd, bedankt vervolgens voor de thee en chocola en vertrekt via de voordeur de zonovergoten buitenlucht in. We vervolgen het gesprek.
In Amsterdam-Oost begon Peter na zijn diensttijd zijn carrière in het onderwijs. “Ik ben begonnen op de technische school Don Bosco als leraar algemeen vormend onderwijs en ik heb daar altijd met veel plezier gewerkt. Ik was toen ook al erg betrokken bij de natuur en in het bijzonder de vogels. Dat is nog steeds mijn grootste hobby.” Die liefde voor vogels is zelfs terug te vinden op het shirt dat Peter draagt. Daarnaast blijkt het uit de manier waarop hij gepassioneerd vertelt over de verschillende vogels die hier in de regio rondvliegen.
Cultuurweg
De historie en de waarde van de natuur in de Wieringermeer en specifiek het gebied rond de Cultuurweg is voor Peter van groot belang en maakt dat hij niets voelt voor een datacenter op die specifieke locatie. “Als je dan Middenmeer uitkomt kijk je niet tegen al die gebouwen aan. Je hebt ruimte nodig, dat is belangrijk voor mensen en is een onderdeel van welzijn. Als je ruimte hebt heb je ook minder agressie. Datacenters horen bij de toekomst, maar het gaat om de locatie en de balans. Aan de Oostkant richting het IJsselmeer zou een betere plek zijn.”
Politiek actief
Sinds de start van gemeente Hollands Kroon is Peter actief in de gemeentepolitiek. Volgend jaar dus tien jaar. “Wij zagen dat er binnen de partijen in de toenmalige gemeente Wieringermeer eigenlijk geen aandacht was voor ouderen, terwijl deze groep alleen maar groeit. Ik was toen al betrokken bij de Algemene Nederlandse Bond voor Ouderen. Bij de herindelingsverkiezingen belde Piet Bruijstens mij om te vragen of ik interesse had in het oprichten van een lokale ouderenpartij, dit is uiteindelijk Senioren Hollands Kroon geworden.”
“Vanaf 2012 tot 2014 zaten we in de oppositie, dat was geweldig. Het mosseloverleg natuurlijk en de vrijheid die je hebt om je standpunten naar voren te brengen. In de coalitie is dat anders, dan moet je toch meer naar de partners kijken of je het met elkaar eens kan worden. De vraag is ook of er niet wat meer openheid moet zijn richting de oppositie, bijvoorbeeld in de vorm van een raadsprogramma.”
Op het gebied van communicatie zijn er zeker verbeterpunten volgens Peter: “Als je ziet dat er ruim 3000 mensen een petitie tekenen tegen besluitvorming over datacenters geeft dat wel blijk van het feit dat dit niet goed is gegaan. Uit ons partijprogramma kun je zien dat we veel zaken waar we ons voor inzetten hebben kunnen bewerkstelligen, maar communicatie is ook heel belangrijk.”
De burger heeft hier ook een eigen verantwoordelijkheid: “Wanneer een plan ter inzage komt te liggen kan je daar op reageren, dat is wat je als burger moet doen. De communicatie is er dan en het wordt gezien, maar toch reageren maar weinig mensen. Pas achteraf vragen mensen zich dan af hoe de gemeente dat besluit had kunnen nemen, maar waarom hebben zij niet eerder van zich laten horen? Overigens gaat dit niet op voor de tegenstanders van de datacenters, die hebben hun bezwaren zeker kenbaar gemaakt.”
Vertrek uit de politiek
Peter Meijer zal bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen niet meer verkiesbaar zijn: “Ik vind het mooi geweest. Ik heb het tien jaar gedaan en ik ben heel mijn leven betrokken geweest bij allerlei verenigingen en clubs. Mijn grote hobby, vogels kijken, komt er toch een stuk minder van door alle vergaderingen. Afgelopen maand zat ik in een vergadering en dacht ik: Hoe vaak zal ik de maand mei, dé maand om vogels te kijken, nog meemaken? Ik wil geen verplichtingen meer die dat belemmeren, los van alles, al hou je natuurlijk altijd wat verplichtingen over.”
Hij is niet van plan om betrokken te blijven: “Je moet het loslaten. Zo is het leven ook, elke keer doe je wat en dan ga je weg. Het is mooi om te kunnen zeggen: Ik heb het gedaan, ik heb wat bijgedragen en nu ga ik verder.” Politiek blijft voor Peter serieus werk: “Of politiek leuk is weet ik niet, het aardige is de mensen die je ontmoet. Je moet het niet tegen je zin in doen en het is goed als je er plezier uithaalt, maar leuk, nee. In het onderwijs zeiden mensen dat vaak ook: Het moet wel leuk zijn voor de leerlingen. Dat vind ik kletskoek, ze moeten wat leren en daarmee uit de voeten kunnen in de maatschappij. Voor leuk ga je maar naar de kermis.”
