Het gebied in de Kop van Noord-Holland, waar we na Den Helder het meest wandelen, is Wieringen. De variatie in de wandelingen maakt het fijn er elke keer terug te keren, het is nooit saai. Dus na de Kliffenroute, het rondje Amstelmeer en de Westerkliefroute pakken we nu vanuit Den Oever de Oosterlandroute met een lengte van 9,5 kilometer. Startpunt is paal 43 van het wandelnetwerk nabij de parkeerplaats Dekamarkt.
De route loopt eerst door het nog rijk versierde dorp, de Visserijdagen zijn net achter de rug. In het dorp op weg naar de haven passeren we korenmolen De Hoop, die ergens rond de 350 jaar oud zal zijn. Op verschillende internetsites variëren de bouwjaren van 1654 tot 1675, wie het weet mag het zeggen. Naast de molen staat een minibieb met als slogan ‘blijf het leven kleurtjes geven’ en dat lukt aardig met de kleurrijke vlaggenparade en de emmers vol gladiolen aan de lantaarnpalen.
Bij de haven gaan we de vier jaar geleden versterkte dijk op. Door deze renovatie is bovenop een wandelpad ontstaan; dat biedt uitzicht zowel over de kotters als het dorp. Een informatiebord vertelt alles over ‘de coupure’ en hoe Wieringen voor de komende 50 jaar veilig is voor het natuurelement de zee. Dezelfde zee die voor veel inwoners hun bron van inkomsten is, het is echt een vissersdorp met de bijbehorende bedrijvigheid. En uiteraard visrestaurants op de kade in de haven.
Zuiderstrand
Tunnel ‘zoet’ onderdoor, hier wordt geoefend met graffiti, en dan komen we inderdaad uit bij zoet water. Met een strook zand, speeltoestellen, een picknicktafel vormt dit het Zuiderstrand. We zien het voor het eerst, wat een leuke plek. Het zonnetje schijnt, de wind verkoelt en het kabbelende water van de Zuiderhaven klinkt prettig, het is hier aangenaam wandelen! Bij paaltje 49 gaan we via een tunnel onder de snelweg door en van 48 naar 47 gaat het dan even mis bij ons. Al kletsend maken we een hoek over de Nieuwlanderweg en de Akkerweg in plaats van het onverharde pad door het weiland te bewandelen. Het resultaat is gelukkig identiek, daar is ‘de Zingende Wielen’, voor de koffie!
Oosterland, het kleine dorp met fier de kerk in het midden, waar deze weken ook veel bedrijvigheid is. Het is één van de locaties van de Fotobiënnale Wieringen, die nog tot en met 11 september duurt. Op vijf locaties op Wieringen, dus ik zou zeggen ’s morgens deze wandeling maken en ’s middags met de fiets of gemotoriseerd dit prachtige evenement bezoeken. Juist omdat de foto’s laten zien hoe mooi voormalig eiland Wieringen in al haar facetten is.
Twee afleveringen terug, wandeling Wieringerwaard, kwamen we een herdenkingspaal tegen en ook hier is een vliegtuig neergekomen. Tegenover de paal met het verhaal liggen zelfs restanten, wat een bizar gezicht. Even een moment van bezinning en verderop kan men weer bezinnen over vroeger en wel het verschijnsel zonnewende. Als variatie op Stonehenge staat hier Woodhenge en op 21 juni zou de zon door een rij gaten moeten schijnen. Het kunstwerk is echter niet meer intact, het zijn drie houten objecten en de middelste staat scheef! Dus geen zonnewendetruc op de langste dag.
Kleiput Vatrop is het volgende passeerpunt en die zien wij voor het eerst helemaal droog staan. Dat is het ‘nadeel’ van die lange mooie zomer met tekort aan regen. Er is geen vogel te bekennen. Dat is verderop wel anders, op het drooggevallen wad zitten honderden meeuwen bijeen. Het is één grote witte stippenparade op het waddenzand.
Paling bitterbal
We gaan de dijk af tot we weer bij Den Oever zijn en daar is de tweede straatbieb met ‘de Noordzee Opening’ en ‘de Laatste Oever’ in de collectie. Hopelijk blijft die dijk wel overeind, zodat we nog lang kunnen genieten van het achterland. Wie van het wandelen trek heeft gekregen, kan naast de vistentjes in de haven ook voor een speciale lekkernij terecht bij de Wieringer Frietkraam op Westerland. Daar verkoopt men dus de paling bitterbal en dat vonden wij na bijna tien kilometer wandelen wel een aangenaam culinair lokaal snack hoogtepunt! Een mooie afsluiting.
