Recensie

De Marokkaanse Bruiloft (recensie)

Advertentie:

Je kunt hem wel ’the Godfather of de romkom’ noemen, regisseur Johan Nijenhuis. Het is het genre waar hij dol op is en we zijn verliefd, verloofd, getrouwd in Miami, Cuba, Ibiza, Toscane of daar waar het altijd rokjesdag is. Dan is Marokko toch iets anders, de trailer en later blijkt ook de film laten in ieder geval geen rokjes zien, wel veel glitterpracht en praal in lange jurken!

De 25-jarige Yasmine (Ahouaoui) begint na een lange studie eindelijk als strafrechtadvocaat, een baan die ze al jaren ambieert. “Iedereen verdient een eerlijk proces” is haar mening en vol goede moed begint ze bij een gerenommeerd advocatenkantoor. De ambities van haar Marokkaanse familie liggen echter op een ander vlak, als vrouw hoor je te trouwen en dat moet niet te lang duren, anders raak je over de datum. Of zoals haar vader Rachid (Ahaddaf) aangeeft: “een diploma is aardig, maar nu nog een man en dan ben je compleet”.

Als Yasmine steeds meer onder druk komt te staan, besluit ze wat beter haar best te doen op het mannenvlak. Ze gaat uit met de rijke plastisch chirurg Ibrahim (Ayad), de familie is verrukt en begint de trouwerij te regelen. Terwijl Yasmine blijft twijfelen kruist garagehouder Samir (Benmbarik) haar pad en gaat ze in een strafzaak tegen hem als advocaat optreden. Door allerlei omstandigheden, zoals dat meestal gaat in dit genre film, mislukt alles in haar leven en lijken harmonie (met haar familie) en de liefde (een leuke vent) verder weg dan ooit!

Allsoverheersend
In de Marokkaanse Bruiloft draait het niet alleen om Yasmine, maar ook om een aantal personages om haar heen. Haar familie inclusief de bemoeizuchtige tante Nadia (Abouzahra), haar vriendinnen en de collega’s op het bedrijf waar ze werkt. Een aantal zijn gelukkig in de liefde, op zoek naar de liefde of getroffen door een scheiding. Het kan allemaal, maar binnen de Marokkaanse tradities speelt een huwelijk de allesoverheersende rol.

De acteurs spelen prima, Pip Pellens en het hondje springen eruit, en er zitten een paar leuke scènes in. De film zou echter aan kracht gewonnen hebben als deze veel strakker gemonteerd was en de lengte op circa anderhalf uur was uitgekomen. Nu zit de bezoeker twee uur in een film, waarbij ik mij regelmatig afvroeg wanneer gaan we door naar het volgende. Het bruidspaar op de fiets voelde overigens aan als een originele knipoog naar Turks Fruit!

Teveel cliché
Zoals gezegd is Johan Nijenhuis zelf een groot liefhebber van het genre, dus zal hij hier ongetwijfeld op doorborduren de komende jaren. Liever hoop ik op een terugkeer van een film zoals “de Beentjes van Sint-Hildegard” waar ik van onder de indruk was en vreselijk om heb kunnen lachen. De Marokkaanse Bruiloft heeft af en toe een glim- en schaterlach, maar heeft verder teveel cliché en dat zou niet nodig moeten zijn. Leuke humor en vaart in de film, dat hebben we nodig en is de wens voor een volgend Nijenhuis project.

Regie: Johan Nijenhuis, Mina el Hannaoui
Met: Soumaya Ahouaoui, Walid Benmbarik, Pip Pellens, Nora El Koussour, Nabil Aoulad Ayad, Eva van de Wijdeven, Numidia el Moradet, Esma Abouzahra, Omar Ahaddaf
Kijkwijzer: Alle Leeftijden

Toon meer

Jo Aggenbach

Jo is vrijwilliger verslaggever van Regio Noordkop. Ze schrijft verhalen voor de rubriek "Aan de wandel in de Noordkop", valt in als filmrecensent en schrijft nu en dan verhalen over leuke evenementen en activiteiten in de Regio Noordkop.

Wellicht ook interessant

Back to top button