Den Helder – Het jaar van de allereerste hit van de Beatles, de dood van Marilyn Monroe, de Cubacrisis en het jaar waarin Brazilië voor de tweede keer wereldkampioen voetbal werd: 1962. Dertien echtparen die dat jaar trouwden en nu dus zestig jaar getrouwd zijn ontvingen woensdagmiddag in restaurant Stoom felicitaties van de burgemeester.
Burgemeester Jan de Boer maakt met iedereen een praatje. Een aantal jaar geleden kwam de burgemeester nog op huisbezoek bij een diamanten huwelijk. Nu gaat dat helaas niet meer. Het zijn er te veel, zegt De Boer, dus nu wordt iedereen op één dag uitgenodigd om samen te komen. Het is misschien juist gezelliger. Aanwezige echtparen, veel al ver in de tachtig, halen samen herinneringen op aan vroeger. Er is veel veranderd. De Boer spoort ze aan vooral de komende vijf jaar niet nog te gaan scheiden: Bij het vijfenzestigjarig, ‘briljanten’ huwelijk huwelijk komt hij wel op huisbezoek.
Het echtpaar Rijpert-Steinhorst woont sinds twintig jaar weer in Den Helder. In 1962 zijn ze hier ook getrouwd, maar kort daarna vertrokken ze naar Vlissingen: “Je werk is je vaderland”, zegt meneer. Ze vertrokken voor de marine. Toen het stel na veertig jaar in Vlissingen terugkeerde naar Den Helder was alles anders. Veel kennissen van vroeger waren vertrokken of overleden. “Ik wist alleen de weg nog, maar verder begin je helemaal opnieuw”, zegt mevrouw. Ze glimlacht wanneer de originele trouwfoto van het echtpaar voorbij komt op het grote scherm in de zaal. De kledingstijl is veranderd de afgelopen zestig jaar: “Het moet allemaal zo bloot nu, die trouwjurk.” Inmiddels hebben ze hun draai goed gevonden en staan ze nog steeds midden in de Helderse samenleving.
Trouwen voor een huis
Aan het tafeltje ernaast zitten meneer en mevrouw Vendel. Ze trouwden toen hij 21 was en zij 19. Het grootste gedeelte van hun zestigjarige huwelijk wonen ze in de gemeente Den Helder, nu Julianadorp. “We kennen elkaar al heel lang. Haar tante woonde bij mij in de straat en daar kwam ze dan als twaalfjarige wel eens langs.” Dat ze op hun tachtigste nog samen zijn is geen verdienste, zegt mevrouw: “Er is geen recept voor en toentertijd bestond het eigenlijk niet dat je niet zou trouwen. Iedereen maakt dingen mee en samen kom je er doorheen.” Beide echtparen waarderen het gebaar van de gemeente. Ze hebben het thuis ook met familie en vrienden gevierd. De één uitbundiger dan de andere.
De echtparen raken met elkaar in gesprek en blijken verschillende gedeelde connecties te hebben. Ze weten nog veel te vertellen over dingen die soms decennia in het verleden liggen. Met een kleine zucht constateert meneer Rijpert dat het ook anders kan: “Eén op de vijf wordt dement tegenwoordig.” De echtparen hebben in ieder geval hun vitaliteit gemeen. Nog een bijzondere overeenkomst is het feit dat ze allebei in 1962 zijn getrouwd om in aanmerking te komen voor een huis. De huizenmarkt stond toen zwaar onder druk en zonder huwelijksakte kreeg je haast geen dak boven je hoofd. Zo blijkt er toch veel te zijn veranderd de afgelopen zestig jaar, maar lang niet alles.
