Het weerbericht gaf aan dat het zonnig en warm zou zijn, dus met de herfst in het verschiet meepakken zo’n dag. De dag ervoor was het 30 graden, voor de wandeling zochten we dus een rondje aan de kust vanaf het startpunt Hondsbossche Zeewering. Op de weg er naar toe werd het eerst wat bewolkt, toen grijs en na het parkeren kwam daar nog wat zeedamp bij! Hoezo nog een warme dag? Zonder jas, hadden we niet mee, de dijk op en dat was best fris.
De Hondsbossche Zeewering is een 5,5 kilometer lange dijk tussen Camperduin en Petten; het startpunt van het wandelnetwerk ligt naast vogelreservaat ‘de Putten’. De kustlijn is in 2015 hier versterkt met 30 miljoen kubieke meter zand en sindsdien is de naam gewijzigd naar de Hondsbossche Duinen. Iets waar je niemand over hoort, die zeewering zit al eeuwen in de volksmond en zal nog wel even blijven. Wij wandelen boven op de dijk naar het noorden en zien uit over de landerijen met plassen, slootjes en hier en daar bebouwing. Aan de andere kant steken ‘vliegers’ boven de duinen uit, de kitesurfers zijn bezig op zee.
Leipolder
Bij paaltje 81 dalen we af naar nummer 20, dit is het startpunt Leipolder. Hier is echter geen directe parkeermogelijkheid, vandaar dat wij verderop zijn gestart. Het buurtschap Leihoek bevat slechts enkele huizen en bij één van die huizen zien we een voorproefje van onze volgende reis naar Afrika! Een giraf en een olifant kijken olijk over de schutting heen in de tuin van deze bewoner, die creatieve genen heeft. Daarna zien we een kunstzinnig wit paard in het weiland staan, die zijn blik werpt op de echte paarden enkele meters verderop.
We steken de weg over en komen in de Harger en Pettemerpolder. Een kronkelend pad voor wandelaars en fietsers met links het water en rechts de weilanden. Even lijkt het erop dat er een stel hippies met dreadlocks bij het riet verscholen staan, dichterbij gekomen zien we dat het allemaal moppen zijn. Die kunnen met elkaar wel een dweilorkest beginnen! Het is niet de enige kunstuiting, er staan nog wat objecten waaronder kleurrijke dieren op hoge poten. Het doet ons denken aan de kunst van Salvador Dalí met zijn langbenige olifanten.
Flora en fauna
De rust is heerlijk in dit gebied en het is gelukkig minder fris dan bovenop de dijk. Als er dan ook nog een bankje naast het informatiebord van natuurmonumenten staat zijn we blij. We lezen over de flora en fauna in het gebied en de vogels die wij nooit zien. Als compensatie vliegt er continue een reiger met ons mee en die wil zowaar wel even op de foto. Ook de paarden onderweg houden wel van een verzetje en komen naar het hek voor een aai en vers gras; dat gras aan onze kant is hoger en net als in dat spreekwoord ongetwijfeld groener in hun trouwe paardenogen!
Verderop in het landschap staat de Harger molen uit 1804. Een puur Hollands landschap, daar lopen wij in en gelukkig is het niet meer zo fris als bovenop de dijk. We naderen een huis op dit stille pad en daarvoor staat een kastje. Ik zeg nog tegen Bert ‘dat zal vast geen mini bieb zijn’ en nieuwsgierig doen we het deurtje open om te zien dat er dus boeken in liggen! Verrassend in deze rustige contreien, zijn benieuwd of er ook wordt geruild. Terug bij ‘de Putten’ en dan zit er een kleine 5 kilometer in de benen. Ondanks de 50 tinten grijs deze middag een fijne wandeling, die we op een zonnige dag vast nog eens gaan herhalen.
