Zestig jaar terug, in 1962, bracht schrijver Bernard Waber Lyle the Crocodile tot leven in zijn boek “The House on East 88th Street”. De krokodil was snel geliefd en de kinderboeken schrijver gaf Lyle vaker de hoofdrol in zijn boeken. Waber overleed in 2013 op 91-jarige leeftijd en heeft niet de verfilming van zijn fantasie krokodil kunnen beleven. Sony verfilmde het boek, de film ging in oktober in Amerika in première en nu kunnen wij hier ook genieten van het vrolijke zingende groene monster onder de naam “Wil de Krokodil”.
Goochelaar Hector P. Valenti (Bardem) trekt geen volle zalen meer en raakt blut, er moet wat gebeuren in zijn leven. Op zoek naar iets om zijn act op te poetsen, komt hij Eddie’s Exotic Animals tegen en in dat winkeltje zit een klein krokodilletje in een kooi te zingen. Hij neemt hem mee naar de zolderetage waar hij woont en gaat aan de slag. Dat lukt prima, maar als Wil de Krokodil op het podium staat, slaat de plankenkoorts toe en komt er geen noot meer uit zijn grote bek! Valenti wordt uitgejouwd, gaat elders op zoek naar werk en laat de krokodil op de zolderetage achter.
Huisdier
Familie Primm komt van buiten New York in het pand onder de krokodil te wonen. Zoon Josh (Fegley) is onzeker, heeft last van faalangst en astma. Hij moet wennen aan de geluiden in de grote stad, zoals politiesirenes op straat, en hoort dan herrie op zolder. Als hij op onderzoek uitgaat, staat de krokodil stokstijf in een glazen vitrine en denkt Josh dat hij is opgezet. De krokodil is flink gegroeid en het duurt niet lang of Josh leert Wil in het echt kennen. Flinke schrik, ook daarna voor zijn vader (McNairy) en moeder (Wu), maar al snel raakt de familie verknocht aan het bijzondere huisdier en andersom.
De goochelaar komt echter terug en zowel hij als de familie Primm hebben te maken met een boze onderbuurman: meneer Grumps (Gelman). Hij heeft overal camera’s laten installeren om de buurt in de gaten te houden. Als de Wildlife Control langs komt, nemen ze Wil mee naar de dierentuin en komt hij op de reptielenafdeling terecht. Josh is ontroostbaar en ten einde raad, vooral als zijn vader ook nog eens aanhaalt ‘dat er niet voor alle problemen een oplossing voor handen is’. Zijn astma is terug en het lijkt erop dat hij Wil voorgoed kwijt is. Of is er ergens nog een lichtpuntje aan de horizon?
Bardem
De krokodil is prachtig gemaakt en steelt snel een ieders hart, daarnaast is Loretta, de grijze kat van meneer Grumps, heel aandoenlijk. Eén van mijn favoriete acteurs, Javier Bardem, geeft nonchalant en swingend gestalte aan de entertainer Valenti, die zijn leven maar niet op de rails krijgt. Bardem draagt de film, de andere rollen zijn ingevuld door acteurs die niet echt boven hun rol uitstijgen. Er zitten wat liedjes in de film, maar het Nederlands is helaas niet altijd even goed verstaanbaar.
In deze film is de verhaallijn eenvoudig, dus voor kinderen vanaf 6 jaar goed te volgen. Er is aandacht voor onzekerheid, naast de angsten van Josh moet zijn vader ook wat leren opkomen voor hemzelf. Josh heeft een stiefmoeder, die wat doorslaat met haar gezond eten obsessie en zo heeft iedereen wat in dit verhaal. Dat komt gelukkig allemaal goed, want geen kinderfilm zonder een happy end. Hoe toepasselijk eindigt deze film met Elton John’s “Crocodile Rock”, waardoor je zingend de bioscoop verlaat. Een aardige familiefilm, deze is fijn voor groot en klein.
Regie: Josh Gordon, Will Speck
Met: Javier Bardem, Winslow Fegley, Constance Wu, Scoot McNairy, Brett Gelman
Met de Nederlandse stemmen van o.a. Soy Kroon, Silver Metz, Frans Limburg, Cystine Carreon, Jelle Amersfoort, Mateo van der Grijn
Kijkwijzer: 6 jaar
