Middenmeer – In het kader van een wetenschappelijk onderzoek doet Provincie Noord-Holland verwoede pogingen om de oever van de Westfriesche Vaart bij Middenmeer te laten bezwijken. Eerder berichtte Regio Noordkop al over deze bijzondere proef en op woensdagmiddag was het zover. Grote watervaten moesten de druk op de beschoeiing opvoeren, zodat de wetenschappers de beweging konden meten.
Met de proef onderzoekt de provincie alternatieve mogelijkheden om de beschoeiing van de vaarwegen te verstevigen. Vroeger ging dat met hout, maar tegenwoordig voldoet dat niet meer aan de Europese regelgeving. Dat is de reden dat nieuwe damwanden tegenwoordig vaak van staal of beton zijn gemaakt. Als houten beschoeiing een handje geholpen wordt, dan voldoet het wellicht wel aan de eisen.
Die hulp komt uit een voor de hand liggende hoek: “Iedere waterbouwer weet dat wortels van begroeiing bijdragen aan de draagkracht van de bodem, maar we hebben geen getallen om die toegevoegde waarde te berekenen”, vertelt Michiel Swuste, technisch manager bij Provincie Noord-Holland. “Deze eerste proef doet dienst als een nulmeting.” Eerst moeten de onderzoekers namelijk weten hoe sterk de bodem is zonder dat er wortels in zitten.
Goedkoper en beter voor het milieu
Met de proef hoopt de provincie dus een extra instrument toe te kunnen voegen waarmee ze de oevers van de waterwegen in de provincie kunnen onderhouden. “De meeste constructies zijn tegenwoordig van staal of beton”, vertelt Robert Klein Kranenburg, ontwerpleider bij Beens Groep, het bedrijf dat veel onderhoudswerkzaamheden voor de provincie uitvoert. “Uit deze proef komt hopelijk naar voren dat de wortels de sterkte-eigenschappen van de grond verbeteren bestaat er de mogelijkheid om weer lichtere constructies toe te passen.”
Dat heeft een aantal voordelen, zegt Swuste. “Het is duurzamer doordat we hout uit de buurt kunnen gebruiken. Ook kunnen we dunner hout gebruiken. En er kunnen beestjes zich aan het hout vestigen, beter dan bij staal, dus het is iets beter voor de waterkwaliteit.”
De proef gaat in totaal drie jaar duren, de nieuwe oeverbegroeiing moet immers de kans krijgen om te groeien. “We verwachten dat het werkt”, zegt onderzoeker Wolfgang Gard van de TU Delft met een lach, “we verwachten het wel, maar je weet het natuurlijk nooit omdat we nog nooit zo’n grootschalige proef hebben uitgevoerd. Ook voor ons is dat echt uniek.”
