Den Helder – In een rectificatie op eerdere verstuurde antwoorden heeft het college van de gemeente Den Helder aangegeven dat het niet klopt dat een energiecoach bij iemand thuis een vuurwapen heeft aangetroffen. Dat zou blijken uit gesprekken met de medewerkers. Er lag wel een keukenmes op tafel en naar aanleiding van het incident heeft er een agressietraining plaatsgevonden.
Een paar weken geleden stelde GroenLinks politieke vragen aan het college over het project van de energiecoaches. De coaches gaan in Den Helder en Julianadorp langs de deuren om mensen met een lager inkomen te helpen verduurzamen. GroenLinks wilde weten of het project een vervolg krijgt en zo ja, op welke manier. Ook signaleerde de partij dat zij uit gesprekken met de medewerkers haalde dat er soms sprake was van gevaarlijke of dreigende situaties. Ook zou er een vuurwapen op tafel hebben gelegen bij één van de adressen waar de coaches langskwamen.
Het college antwoordde op de vragen en gaf aan dat er inderdaad dit soort signalen waren binnengekomen: “De energiecoaches hebben, naar aanleiding van deze signalen, een agressietraining gevolgd. Ook ontvangen de energiecoaches dagelijks ondersteuning van een jobcoach en hebben zij ruimte om hun ervaringen van die dag te bespreken. Met de energiecoaches zijn afspraken gemaakt waar en wanneer zij alarmerende signalen kunnen doorgeven”, aldus het college toen. Nu stuurt wethouder Peter de Vrij echter een rectificatie: Een vuurwapen zou er achteraf toch niet zijn geweest.
Alleen een keukenmes
Dat wordt geconcludeerd naar aanleiding van gesprekken met de medewerkers in kwestie. Volgens De Vrij is er hierdoor een beeld ontstaan dat niet juist is. Er lag slechts een keukenmes op tafel. Ook Regio Noordkop heeft energiecoaches gesproken. Zij bevestigen dat er een verhaal de rondte ging over een vuurwapen, maar er blijkt inderdaad onzekerheid te bestaan over de betrouwbaarheid van dat verhaal. Wel bevestigen zij dat er incidenteel onprettige situaties ontstaan en dat er steekwapens zijn gezien.
Op de vraag of het college de problemen van de energiecoaches door middel van de rectificatie niet bagatelliseert reageert de wethouder fel: “Als je kunt lezen dan zie je dat het gaat om professionele medewerkers die volop ondersteuning en begeleiding krijgen. De gemeente gaat medewerkers niet zomaar met gevaar voor eigen leven loslaten de wijken in.”
In het eerdere artikel over de energiecoaches dat luidde: ´Energiecoaches worden met heftige situaties geconfronteerd. Groen Links stelt vragen.´ bracht ik de magere journalistieke waarde van het bewuste artikel ter sprake. Ik schreef het volgende in mijn reactie; ´Deze (energie)coach zou schrijnende gevallen hebben gezien, hoeveel en van welke orde op welk totaal aantal afgelegde bezoeken wordt niet bekend gemaakt´ en ook schreef ik: ´Groen Links heeft een coach gesproken, wie is niet bekend´. We zijn 2 weken verder en ik moet constateren dat mijn intuïtie na het lezen van het artikel een zeker fundament blijkt te hebben gehad. Fouten worden gemaakt hoor, overal, maar er is een verschil tussen het enerzijds als journalist nalaten over iets door te vragen óf klakkeloos iets aan te nemen dat geschreven is door collega´s (of ook beweerd door ambtenaar in het vrije veld). Inmiddels is het vuurwapen ´een mes dat op tafel lag´ geworden…, echter, er is ´stemming´ gemaakt, stemming waarvan een politieke partij meteen handig probeerde te ´profiteren´, dit laatste tussen aanhalingstekens want dat is haar taak natuurlijk wel, zaken aan de kaak stellen. Zie hier meteen de immense verantwoordelijkheid die de journalist draagt om altijd een een goed doordacht artikel te plaatsen en alle feiten zelf te controleren of door een collega te laten checken. Voor mij persoonlijk zou het spontaan gegeven nieuwe antwoord namelijk zeer zeker alwéér een reden zijn om door te vragen. Werd er bv net gegeten? Of werd het mes pas gepakt en op tafel gelegd nádat de coach zijn intrede in een woning had gedaan? Werd er gedreigd en waarom dan wanneer er vriendelijk hulp aangeboden, hulp die nota bene wordt betaald door de gemeenschap? Vaak wordt er namelijk wanneer een eerder bericht van een melder achteraf bewezen onjuist blijkt te zijn er door dezelfde persoon (of een ander die zich aangesproken voelt) handig een ander ´detail´ bij betrokken en wel om de eigen vernedering (want zo voelt zoiets natuurlijk) te beperken. Zoiets als: ´Nee, nu u het zo direct vraagt, er was eigenlijk helemaal geen wapen, dat dachten we maar, ik heb geen idee hoe men later op dat verhaal is gekomen.´ ´Maar ik heb wel wat anders gehoord…, dus niet zelf gezien hoor…ik heb gezien, ik bedoel gehoord…, dat er ergens een mes op tafel lag…´. Zoiets dus. 😉 En voor de duidelijkheid: ik heb dit niet zelf nagevorst, het is maar een mogelijkheid die ik zelf bedacht heb. Ik ben dan ook geen journalist.
Hier is maar één conclusie mogelijk: u bent uw roeping misgelopen. U had journalist moeten worden, ook gezien uw grote schrijfdrift. Met zo’n geweldige intuïtie zou u gegarandeerd de allerbeste zou zijn geweest en vast en zeker in aanmerking zijn gekomen voor het ‘gouden pennetje’!
Niet moeilijk te raden in welke kringen je deze GH, met zijn kinderachtige reactie, moet zoeken.
Haha, als u mij, met mijn ‘kinderachtige’ reactie, in de juiste hoek weet te plaatsen, dan bent u een begaafd mens, maar ga er veiligheidshalve vanuit dat u de plank wel eens behoorlijk mis kunt slaan: niet alles is wat het lijkt……
Ik zou nog graag iets toevoegen aan mijn reactie en dat is het ´valse´ gebruik in de aanhef van het artikel van het woord ´rectificeren´. Tekstueel wellicht een door de journalist vanwege ´een lange termijn visie´ op zijn persoonlijke relatie tot het college bewust zo verkozen woord maar ik hoop wel ´dat er vooraf geen koffie gedronken is´. Het woord rectificeren draagt namelijk in zich mee dat er niet verwijtbaar gehandeld zou zijn. Immers rectificeren betekent o.a.: bijschaven, rechtzetten, goedmaken en verbeteren. Wat wordt hier dan verbeterd? Een vuurwapen dat in een op tafel liggend mes is veranderd? Gepaster zou een beschaafde schuldbekentenis zijn geweest, dit is echt te vrijblijvend en indirect betekent het geven van een (ongepast) formeel antwoord hier dat de bewuste wethouder Peter de Vrij tegen de stroom in wenst alle vrijheid te behouden wanneer er onder zijn verantwoordelijkheid een ´knaller´;) van een misser wordt gemaakt. De conclusie: door het stof hoef je niet te gaan bij een fout waarvoor je als ambtenaar verantwoordelijkheid draagt maar deze toedekken via conventioneel taalgebruik? Een aveu was zeker niet misplaatst geweest.
Ik zit met iets anders: Quote: “De gemeente gaat medewerkers niet zomaar met gevaar voor eigen leven loslaten de wijken in.” Unquote.
Sinds wanneer is het levensgevaarlijk in de wijken? Ik woon al jarenlang prettig in een “wijk” en heb nog nooit enig levens bedreigend gevoel gehad! Als deze wethouder of het stadhuis denkt dat het in de wijken levensgevaarlijk is moeten ze andere maatregelen nemen of beter: functie elders!