Den HelderUitgaan

Kunstlezing ‘Slavernij in de kunst’

Advertentie:

Noordkop – Tussen de 550.000 en 850.000 tot slaaf gemaakten zijn door Nederlanders verscheept en verkocht, totdat dit onmenselijke systeem werd afgeschaft in 1863. KopGroep Bibliotheken organiseert woensdag 21 juni om 19:30 uur, in samenwerking met kunsthistoricus Wouter Maas van Bureau Boeiend, een online kunstlezing over de verbeelding van de slavernij in de kunst.

Een schilderij van een plantage met daarop tot slaaf gemaakte werkers, een bediende van kleur bij een rijke Nederlandse familie. Het zijn enkele voorbeelden van de verbeelding van slavernij in het verleden. Maar ook in het heden heeft het slavernijverleden zijn neerslag. In de moderne kunst zijn er genoeg uitingen die over dit onderwerp gaan, maar tegenwoordig vanuit een ander perspectief: één dat niet wit is. Tijdens de lezing vertelt Maas de luisteraars aan de hand van indrukwekkende beelden alles over de verbeelding van slavernij in zowel de traditionele- als de moderne kunst.

Een ticket voor de lezing kost € 5,00 en is te koop via www.kopgroepbibliotheken.nl. Deelnemers volgen de lezing thuis op hun eigen computer of tablet via het programma Zoom.

Toon meer

Peter Rus

Peter Rus is sinds januari 2023 werkzaam bij Regio Noordkop als journalist. Hij is bereikbaar via peter@regionoordkop.nl en via 0625487127.

1 reactie

  1. Mijn aandacht werd getrokken door de aanhef van dit artikel. Was er nu ook al slavernij in de kunst? Kunstwerken die in verborgen donkere ateliers door kinderen werden vervaardigd of gekopieerd onder toeziend oog van een ´slavendrijver´ wellicht. Mijn eerste indruk en dus intuïtie na het lezen van deze ´krantenkop´ liet me onmiskenbaar zien hoe weinig ik wel niet voel wanneer het slavernijverleden van Nederland weer eens wordt aangekaart. Maar hoe komt dat nu, waarom voel ik me als (tegenwoordig hoor, vroeger had ik nog geen kleur) ´witte´ man nu niet verantwoordelijk voor het verdriet dat veel zwarte mensen schijnbaar voelen over wat hun grootouders in een ver verleden overkomen is? Dat kan toch niet alleen liggen aan het feit dat ik weinig contact met mijn eigen familie heb zou je toch zeggen, je hoeft tenslotte geen direct en regelmatig contact te hebben om je toch verbonden te kunnen voelen. Ik heb er lang over nagedacht en moest op enig moment denken aan de gitzwarte uitvaartbegeleider die de uitvaart van mijn ouders verzorgde, een man waar ik meteen een klik mee had. De man was zoals ze dat binnen bepaalde bevolkingsgroepen noemen een ´bounty´. Hij was zwart van buiten maar spierwit van binnen. Ja, dat moest het wel zijn was mijn conclusie; ik genoot namelijk een moderne en sociaal bewogen opvoeding en de buitenkant van een persoon deed er voor mij daarom al nooit toe. De binnenkant echter des te meer. Ik ´zag´ als het ware in mijn leven eigenlijk helemaal geen kleur meer en dan wordt slavernij al snel automatisch iets uit een ver verleden waar alleen nog door autoriteiten en op groepsaanvraag daadwerkelijk een connectie mee is te leggen. Anders gezegd; wanneer de verschillen tussen mensen niet meer zo frequent benadrukt worden, valt er na een tijdje ook niet veel meer te jammeren.

Wellicht ook interessant

Back to top button