
Het nieuwe stadhuis is onlangs officieel geopend. Tal van ‘prominente gasten’ waren aanwezig bij het feestelijke moment. Onder hen oud-burgemeester Koen Schuiling, de voormalige directeur van Willemsoord BV, Hans Broekmeulen en niet te vergeten de Commissaris der Koning van de provincie Noord-Holland.
Die laatste was behoorlijk enthousiast over de raadzaal in het stadhuis, de ruimte waar de gemeenteraad vergadert en waar belangrijke besluiten die inwoners treffen worden genomen. Ook vanuit raads- en commissieleden, zelfs van hen die doorgaans uiterst kritisch op zaken zijn, klonken positieve geluiden over die prachtige raadzaal. Waarom eigenlijk? Ja, het ziet er op het eerste gezicht allemaal leuk uit, maar dat is slechts uiterlijke schijn.
Natuurlijk is het fijn om als raadslid te mogen zitten op een stoel van naar verluidt 1600 euro per stuk. Natuurlijk is het fijn om als raadslid via meerdere grote schermen de vergadering waaraan je zelf deelneemt te kunnen volgen en natuurlijk is het fijn om als raadslid zelfs, als je dat zou willen, op blote voetjes aan het werk te mogen, de tenen rustend in het prachtige en warme hoogpolig tapijt.
Het ziet er prachtig uit, maar daar gaat het niet om. De zaal is voor veel geld ontworpen en ingericht, maar er mankeert ook wel wat aan. Het is niet alleen maar halleluja. Laten we beginnen bij het college, dat is slechts deels welkom in deze zaal. Mijn klus viel open toen ik onlangs de eerste vergadering van de kinderraad bijwoonde en wethouder Camara de jeugd vertelde dat de wethouders tijdens een vergadering niet allemaal een plek hadden. Er is een tafel met drie stoelen voor de wethouders, terwijl Den Helder er op dit moment zeven heeft. De wethouders voor wie geen plek is mogen op een gewoon stoeltje in de zaal plaatsnemen of houden zich tijdens de vergadering elders in het gebouw op.
Non-verbaal
Als raadslid, maar ook als journalist of publiek, wil je tijdens een raadsvergadering juist ook zien hoe andere betrokkenen reageren op wat er besproken wordt. De gezichtsuitdrukking van een wethouder vertelt vaak meer dan wat hij of zij uitspreekt. Ook als het niet zijn of haar eigen portefeuille betreft, is die non-verbale communicatie van belang en vaak veelzeggend. Waarom heeft Den Helder besloten dat het college niet welkom is tijdens een raadsvergadering? Dat zie je toch (en gelukkig) vrijwel nergens. In onze directe regio gaan ze daar in elk geval verstandiger mee om.
Dan dat kleed. Prachtig, daar niet van, maar hoogpolig tapijt in een ruimte waar geregeld vele mensen zijn? Die komen van buiten, hebben net door regen, modder of sneeuw gelopen en trekken hun schoenen niet uit. Een lastig schoon te maken kleed waarop bovendien meubilair staat. Het zit over een jaar dus vol smerigheid en putjes en bovendien schuiven de stoelen er bijzonder lastig overheen, zo klaagden meerdere raadsleden al. Binnen een jaar volgt dus een roep vanuit de raad om een normale ondergrond, wel geschikt voor intensief gebruik.
Liever niet
Tot slot: de politiek in Den Helder roept al jaren dat ze het o zo belangrijk vindt dat de lokale journalistiek juist ook de politiek nauwkeurig en kritisch volgt. De ‘waakhond van de lokale democratie’ komt er in de raadzaal van Den Helder echter bekaaid vanaf. Dat er in het tijdelijk onderkomen aan de Kerkgracht geen aparte plek voor de pers was ingeruimd kan nog worden verkocht als geen ruimte en het is tijdelijk, maar dat er in de voor veel geld ontworpen en ingerichte raadzaal op Willemsoord geen serieuze plek voor journalisten is, is ronduit schandalig. Het geeft een signaal van ‘we zien ze het liefst niet komen’.
Een normale gemeente heeft in haar raadzaal een paar plekken ingericht voor de pers. Plekken waarop je als journalist normaal kunt werken, met een stroomaansluiting voor een laptop en met zicht op wat er in de zaal gebeurt. Den Helder zet de pers met de rug tegen de muur in een stoeltje met een klaptafeltje, zonder zicht op de schermen in de zaal (dus bij een stemming kun je niet zelf zien wie wat stemt). Maar goed, als er voor het college al geen plek is, dan is de lokale pers natuurlijk al helemaal niet van belang. Zucht…
Het is weer fraai. En inderdaad wat moet je met tapijt???? Als er iets smerig is dan is het wel tapijt. Dus dat moet dan regelmatig met een speciale reinigingmachine worden schoongemaakt.
Stoelen van 1500 euro per stuk: het is een grof schandaal en het moet niet gekker worden. Ze zitten bovendien vast zo lekker dat de volksvertegenwoordigers nog vaster aan het pluche blijven vastplakken. Dat ze elkaar veel lof toezwaaien, zoals de redacteur van bovenstaand stuk met enige verbazing constateert, is niet zo gek, want een ander doet het niet, zeker de inwoners van Den Helder niet. Dus ja, dat moet je elkaar maar prijzen, zo gaat dat in dat incestueuze wereldje….
M.R
Je moet toch behoorlijk van het padje zijn met de uitspraak zoals die van Bindels, Den Helder mooiste stad van misschien wel Europa. Een uitspraak van deze man tijdens een bijeenkomst vorige week van de happy few in het nieuwe stadhuis. Als je dit elders in het land zou roepen is de reactie, daar wil ik niet dood gevonden worden.
Het verklaart ook waarom de Seasaw er op de Dijk er moet komen en deze figuur blindelings gevolgd wordt in zijn dromenland. Volgens publicaties moet deze voor de marinestad worden wat de Eiffeltoren voor Parijs is! Den helder moet mee in de vaart der volkeren, Wie stopt deze luchtfietserij?
Citaat van de Burgemeester: we staan op een plek die doordrenkt is van historie, een stadhuis is en blijft altijd een bijzondere plek en nu hier. Ja burgemeester, zeker een plek doordrenkt van historie maar helaas vernietigd door cultuurbarbaren. Het erfgoed van Den Helder is het kind van de rekening.
Straks nog een hotelletje erbij dat niet levensvatbaar zal zijn. Voorts een kapitale ontsluiting aanleggen via buitenveld voor de ambtenaren van buiten de stad, wat wordt het allemaal prachtig. Hoe je er moet komen is niet relevant.
Natuurlijk zijn zij, de Burgemeester, Wouters c.s. euforisch en helaas opgesloten in de eigen fantasie, kunnen zij niet anders,
Vandaag mag het volk komen.