Wieringerwaard – Bij het binnenkomen bij de 100-jarige Marinus Niesse zie ik een vrij fitte en later blijkt spraakzame man. Hij weet nog alles en zijn hele levensloop schudt hij bijna zo uit zijn mouw. Af en toe even denken of het nu drie of vier weken geleden was, maar dat is ook het enige.
Hij is geboren aan de Zuid-Zijperweg waar zijn vader een timmerbedrijf had. Marinus had graag elektricien willen worden maar toch werd het de eerste jaren timmerman en later kwam hij bij de Post (vroegere PTT) te werk. Tijdens de oorlog werd hij door de PTT drie jaar lang tewerkgesteld in Duitsland waar hij postpakketten moest laden en lossen. “Ik heb het niet zo slecht gehad als diegene in de concentratiekampen maar ik kwam na de oorlog wel sterk vermagerd via omwegen weer naar Nederland”. Terug bij zijn ouders bleek hij TBC te hebben opgelopen en moest hij 16 maanden plat liggen. “Door al deze toestanden kan ik wel zeggen dat ik niets aan mijn jeugd heb gehad.” Hij kwam wel weer terug bij de post een heeft 26 jaar lang het postkantoor aan de Zuid-Zijperweg beheerd. In totaal heeft hij 40 jaar bij de PTT gewerkt. Op zijn 59e werd hij door de bedrijfsarts afgekeurd, want deze vond dat hij lang genoeg gewerkt had en genoeg had meegemaakt in zijn leven.
Nu geniet hij dus al 41 jaar van zijn pensioen en nog geen moment verveelt hij zich. Volgens zijn dochter gebeurt het wel eens dat de krant ’s middags nog onaangeroerd op tafel ligt. De heer Niesse krijgt veel aanloop van kennissen en buren en hij is gek op zijn laptop. Zijn vijfde inmiddels. Hij zoekt er van alles op en verstuurt zijn boodschappenlijstje via de mail naar zijn dochter. “Zo krijg ik mijn boodschappen de volgende dag keurig thuis bezorgd’, aldus een lachende Marinus.
Alhoewel, hij heeft wel een klein meningsverschil met zijn kinderen en dat is zijn auto. Hij is in 2019 weer goedgekeurd en mag dus tot 2024 nog rijden. Maar dit zien zijn kinderen eigenlijk niet zo zitten en dit komt momenteel vooral doordat hij een wond aan zijn voeten heeft. Hij is dan wel in het bezit van een automaat maar de voeten gaan nu niet zo snel van pedaal naar pedaal. Als zijn voet genezen is wil hij graag weer achter het stuur zitten want hij is gek van autorijden. “Hij kan goed rijden maar tegenwoordig is het vrij druk op de weg dus dat moeten we nog even bespreken”, aldus zijn dochter Helena.
Op de vraag wat de grootste veranderingen zijn in deze 100 jaar vertelt de heer Niesse dat de techniek zo is verbeterd. Hij bedoelt daarmee de auto, radio, tv en de computer. Maar van dat alles weet hij nog veel af. Hij heeft alle apparatuur en vooral met zijn kinderen en kleinkinderen praat hij graag over auto’s.
De heer Niesse woont alleen in zijn woning nadat zijn vrouw ruim zeven jaar geleden is overleden. Maar gelukkig is er een sterke familieband en woont hij, zoals hij zelf zegt, in een hele leuke buurt. Hij scharrelt graag in de tuin die momenteel door een buurtbewoner wordt onderhouden.
Uw verslaggever heeft ademloos zitten luisteren naar de verhalen van de heer Niesse. 100 jaar en dan nog zo volop in het leven staan. “Ik teken ervoor”.
