Hollands KroonPolitiek

Portret van een raadslid: Sylvia Buczynski

In deze serie interviews spreken wij iedere zaterdag met een ander gemeenteraadslid. In dit deel: Sylvia Buczynski van PvdA Hollands Kroon

Advertentie:

Vanaf mijn huis in Schagen is het maar een klein stukje naar Haringhuizen. Daar woont Sylvia Buczynski, de fractievoorzitter van PvdA Hollands Kroon. Als ik bij haar aanbel en binnenkom loop ik geen woonkamer binnen, maar een atelier. Al heeft het ook wel iets weg van een combinatie van beide. Sylvia vertelt dat het huis van haar en haar partner Rutger Jan Bredewold inderdaad zowel als woning en als werkplek wordt gebruikt, naar enorme tevredenheid. We nemen plaats achter in het atelier, waar we uitzicht hebben op de mooie tuin.

Ik vraag haar of ze veel in Schagen is, misschien zelfs meer dan in haar ‘eigen’ gemeente Hollands Kroon? Het is namelijk zo dichtbij dat ik me dat ergens wel kan voorstellen. Haringhuizen ligt echt aan de rand van Hollands Kroon. “Nouja het is wel dichterbij, en we woonden hiervoor ook in Schagen, dus we hebben daar ook zeker veel bezigheden. Maar ik ben eerder ook raadslid geweest in Niedorp dus ik heb ook echt heel veel met Hollands Kroon. Het maakt eigenlijk ook helemaal niet uit toch? Alles is enorm dichtbij. In Nederland doen we altijd heel moeilijk over afstanden, een uur rijden is voor ons al heel veel”, lacht Sylvia.

’t Gooi
Sylvia komt oorspronkelijk uit ’t Gooi en in 1978 is ze voor de liefde richting de Noordkop gekomen. Ze ontmoette Rutger Jan op de kunstacademie in Amsterdam en hun eerste gezamenlijke huis stond in Schagen. Dat was voor Sylvia een verademing ten opzichte van waar ze haar jeugd doorbracht: “Ik vond het meteen geweldig hier. Veel minder ‘kouwe kak’ natuurlijk, maar er is vooral veel meer reuring hier. Er gebeurt daar, in ’t Gooi, heel weinig. Ik ben opgegroeid op Baarn, dat was echt heel saai eigenlijk. Heel mooi, maar heel saai. Hier heb je veel meer evenementen, concerten en kroegjes, noem maar op. Toen wij op de middelbare school zaten moesten we altijd helemaal naar Hilversum om uit te gaan.”

In haar ervaring is er een stuk minder sociale cohesie in ’t Gooi. Mensen leven wat meer langs elkaar heen: “Hier is dat heel anders, iedereen groet elkaar ook. Als ik bijvoorbeeld voor het huis de stoep ga aanvegen ben ik misschien wel drie keer zo lang bezig omdat iedereen even stopt om een praatje te maken. Dat maakt deze regio wel heel leuk vind ik. Iedereen is recht voor zijn raap, maar ook open.”

Ondernemer
Nadat ze afstudeerde aan de kunstacademie is Sylvia samen met haar partner een eigen onderneming begonnen, in kunst en grafisch ontwerp. Die heeft ze nu nog steeds. De muren die volhangen met schilderijen en andere kunst laten zien dat er veel geproduceerd wordt door de twee. “We hadden eerst nog het idee dat Rutger lekker zou gaan schilderen en dat ik dan het geld zou verdienen, maar dat bleek toch wat lastiger dan gedacht. We zaten toen ook midden in een crisis. Gelukkig kon hij toen zijn lerarendiploma halen en les gaan geven, zodat we verzekerd waren van onze vaste lasten.”

“Die zekerheid is in dit vak niet makkelijk te vinden, je moet je constant overal presenteren. Mensen denken soms dat je vast thuis zit te wachten op inspiratie, maar dat is echt een misvatting. Je moet gewoon keihard werken, studeren en oefenen, net als iedereen.” Als ik zo rondkijk is dat behoorlijk gelukt. Sylvia knikt; “Ja klopt, maar we hebben dan ook echt altijd alles aangepakt wat we konden. Tenzij het echt iets is wat niet bij onze manier van werken past, maar verder gewoon buffelen. Dat weet je eigenlijk ook als kunstenaar. Je moet bijna wel voor jezelf beginnen en ondernemen is nu eenmaal zwaar. Het is makkelijker om elke maand een salaris gestort te krijgen. Uiteindelijk moet je toch voor je passie kiezen, hoeveel je er mee verdient en op welke manier komt daarna pas.”

De rol van volksvertegenwoordiger
De combinatie van ondernemen en raadslid zijn brengt wel extra obstakels met zich mee. Qua tijd natuurlijk, maar nog meer dan dat: “Voor mij heeft het de consequentie dat ik opdrachten in Hollands Kroon niet doe. Ik wil elke schijn vermijden dat er belangenverstrengeling is. Toen er bijvoorbeeld een nieuw logo voor de gemeente Hollands Kroon moest worden ontworpen heb ik daar niet aan meegedaan. Gewoon omdat je niet wilt dat iemand het idee krijgt dat je als volksvertegenwoordiger een voordeel hebt.”

Niet dat het aan de orde is, want je zit er volgens Sylvia niet voor jezelf. Je moet je alleen ook niet laten leiden door iemand anders dan jezelf. Zo ook niet door de landelijke politiek: “Dat denken mensen wel eens, dat je als lokale fractie van een landelijke partij moet uitvoeren wat centraal wordt bepaald, maar dat is niet zo. Je zit bij de PvdA omdat je gelooft in die idealen, het sociaaldemocratische. Alleen in de gemeentepolitiek is dat minder sterk aanwezig. Als het bijvoorbeeld gaat om de kwaliteit van de openbare ruimte, dan zijn idealen minder belangrijk. Maar, bij zaken als de het inrichten van de zorg, zoals hier in Hollands Kroon met Inclusio, dan maken mijn idealen wel dat ik daar een mening over heb. Namelijk, dat we door de manier van inkopen helemaal niks hebben in te brengen over hoe de zorg hier functioneert.”

“Een ander voorbeeld is het monumentenbeleid, en het kunstbeleid. Dan roept de VVD en het CDA bijvoorbeeld van: ‘Mensen weten zelf wel dat hun pand fantastisch is en daar zullen ze heus niet slecht mee omgaan.’ Dat geloof ik ook hoor, dat mensen van goede wil zijn, maar dat betekent niet dat ze de juiste dingen doen die horen bij het onderhouden van zo’n historisch pand. Daar kunnen wij best in ondersteunen. Wij kiezen er dan voor, op basis van onze idealen, om te zeggen dat we als gemeente best daar een rol in mogen spelen. Wij willen niet bij alles zeggen: ‘De inwoners komen er zelf wel uit.’ Je kunt als gemeente echt een positieve bijdrage leveren. We hebben het gelukkig nu eindelijk voor elkaar dat er een monumentenbeleid is. Dus dat gaat de goede kant op.”

Persoonlijk belang
Intern zijn ze bij de PvdA druk bezig met de voorbereidingen op de verkiezingen volgend jaar. Onderdeel daarvan is het vinden van geschikte kandidaten voor op de lijst, die ook deze idealen aanhangen. “We proberen altijd een goede verdeling te maken tussen mannen en vrouwen, en het liefst ook qua leeftijd. Maar, ook wij kampen met het probleem dat jongeren vaak op de achtergrond wel heel actief willen zijn maar niet zelf in de raad kunnen gaan. Gewoon, omdat ze geen tijd hebben door hun werk. Daarbij komt ook dat sommige werkgevers helemaal niet zo blij zijn met het feit dat jij politiek actief bent. Door lid te zijn van een politieke partij geef je toch een handtekening af. Als jouw werkgever het daar helemaal niet mee eens is kun je daar best op afgerekend worden.”

“Al zijn we als PvdA natuurlijk niet een omstreden of schreeuwerige partij. We zijn nuchter en verstandig en proberen de samenwerking aan te gaan. Landelijk zie je natuurlijk dat we daar best op afgerekend zijn. Maar, we blijven toch doen waar wij voor staan. In de gemeente probeer ik ook altijd de emotie van de mensen te begrijpen, maar ook uit te leggen waarom wij er soms anders over denken. Je kunt vaak de dingen het beste zakelijk benaderen. Soms zie je protestacties ontstaan waarbij gewoon enorme persoonlijke belangen spelen. Daar moet je voor op je hoede zijn als politicus.”

Burgerparticipatie
De burgerparticipatie is wel enorm belangrijk, vindt Sylvia. “We hebben natuurlijk een systeem met volksvertegenwoordigers, daar mogen we straks in maart weer voor gaan stemmen, maar dat is geen vrijbrief voor die gehele vier jaar. In de tussenperiode gebeuren enorm veel zaken waar de inwoners pas op dat moment mee geconfronteerd worden. Particuliere initiatieven staan niet van te voren in je verkiezingsprogramma bijvoorbeeld. Het is daarom zaak van de gemeente om inwoners goed te informeren over dingen die veranderen in hun directe leefomgeving. Daarnaast moeten wij ook niet denken dat we het altijd het beste weten. Inwoners hebben zelf enorm veel kennis in huis, dus om hen te betrekken bij besluitvorming is alleen maar verstandig. Al die kennis kun je meenemen in het maken van de juiste beslissing.”

“Het is jammer dat je veel mensen bijna nooit hoort ook, terwijl ik weet dat de meeste raadsleden je met open armen ontvangen als je iets kwijt wilt. Wij gaan als partij vaak in de verschillende kernen langs de deuren en vaak hoor je dan verhalen die je anders nooit had gehoord. Maar, heel veel mensen zeggen: ‘Het is mij wel best, daar hebben we jullie toch voor?’ Voor een deel is het natuurlijk ook zo, we wonen in een fantastisch land. We hebben bijvoorbeeld de tijd om serieus te debatteren over het feit of het gras wel genoeg wordt gemaaid. Maar juist bij de mensen die je niet hoort zitten soms toch de verborgen problemen. Verborgen dakloosheid is zo’n voorbeeld: Er zijn veel te weinig betaalbare woningen en de effecten daarvan zijn veel groter dan op eerste oog lijkt. Mensen gaan weer bij hun ouders wonen.”

“Wat ik daarnaast ook zie zijn mensen die naar Nederland zijn geïmmigreerd, of als vluchteling zijn gekomen, die de taal niet goed spreken en helemaal geen sociaal contact hebben. Die worden vaak niet adequaat geholpen en dat is voor de omgeving ook ontzettend lastig. Van dat soort zaken kijken we in Hollands Kroon een beetje weg. Normaal zie je in de dorpen dat mensen elkaar helpen en dergelijke. Maar de sociale controle werkt niet bij die mensen, want er is een barrière op het gebied van taal. Dat zie je op een andere manier ook bij mensen met psychische problemen. Vaak zitten de instanties daar heel dicht op hoor, dus wat dat betreft doet de gemeente haar plicht, maar het leidt er wel weer toe dat nergens zoveel kinderen uit huis worden geplaatst als in Nederland.”

Richting de verkiezingen
De laatste paar maanden van de raadsperiode gaat Sylvia zich veel bezighouden met de nieuwe ‘Omgevingswet’ die gepland staat om op 1 januari in te gaan. “Hierdoor wordt het makkelijker om dingen te regelen in het ruimtelijk domein, maar dat brengt ook risico’s met zich mee. In Hollands Kroon zijn we best voortvarend, daar ben ik trots op, maar je kunt dan lastig leren van andermans fouten. Wat ik heb gezien is dat belangenorganisaties en bedrijven misschien wel oververtegenwoordigd worden bij de processen rondom de Omgevingsvisie. In onze gemeente zijn de agrariërs enorm actief, en ik vind dat economische belang ook belangrijk, maar de inwoners moeten ook gehoord worden.”

Die komen vaak niet opdagen. De respons bij participatietrajecten is laag. “De publieke opinie is ook aan het verharden. Kijk maar hoe politici bejegend worden. Dat maakt ook dat steeds minder mensen zelf hun nek uit willen steken, omdat ze dan ook op die manier aangesproken gaan worden. Zo ontstaan er steeds meer lokale partijen die voor specifieke groepjes worden opgericht. Seniorenpartijen, terwijl die al het beste vertegenwoordigd zijn. En de identiteit van mensen wordt steeds complexer, je hebt nu ook veganistische VVD’ers, ik noem maar even iets. Daardoor krijg je ook steeds meer versplintering: De groep die een partij vertegenwoordigt wordt steeds specifieker. En dat terwijl je eigenlijk zou moeten gaan voor het algemeen belang.”

Sylvia weet nog niet of ze bij de verkiezingen weer op de lijst staat, of op welke plek dat dan is: “Bij ons moet je eerst solliciteren, ook als fractievoorzitter. Iedereen is daarin gelijk. Dus je schrijft een brief en je gaat in gesprek met een commissie, die bepaald uiteindelijk met de leden.” Zelf is ze er ook nog niet helemaal uit: “Ik heb enorm veel geïnvesteerd en dat was altijd leuk en uitdagend. Ik kan iets betekenen voor mensen en dat vind ik waardevol, dus dat zou jammer zijn om weg te gooien. Aan de andere kant moet je ook voor jezelf de afweging maken of je die tijd niet ergens anders aan wil besteden. Ik neig er nu naar om door te gaan, maar ik denk er nog even over na.”

Toon meer

Stijn Vos

Stijn Vos is werkzaam als politiek verslaggever bij Regio Noordkop. E-mail: stijn@regionoordkop.nl

Wellicht ook interessant

Back to top button