Den Helder – Roy uit De Schooten zag letterlijk door de bomen het bos niet meer. Hij ‘erfde’ van de vorige huurders een overwoekerde tuin en moest het werk door omstandigheden meermaals uitstellen. Met behulp van vrijwilligers heeft hij tijdens de Optuindag op woensdag 10 mei gelukkig eindelijk een flinke stap kunnen zetten.
Het is een initiatief van MEE & De Wering, gemeente Den Helder en de Woningstichting, vertelt Christina, van de eerstgenoemde organisatie. Mensen durven vaak niet om hulp te vragen, merkt ze. “Mensen willen alles zelf doen, maar uiteindelijk als het allemaal niet meer lukt dan is het toch prettig dat een ander je helpt.”
En er is weer een landelijke dag ´geboren´… de ´optuindag´… En laat nou net een tuin iets zijn dat werkelijk vreselijk makkelijk is in te richten én zeker ook goed te onderhouden, wanneer daar tenminste enige wil toe bestaat en wanneer het bestendig en met enige regelmaat wordt uitgevoerd. Er moet welhaast een commissie daarvoor in het leven geroepen zijn, bedacht ik, voor die (landelijke?) optuindag. Een uitgekiende raad van ´niet vrijwilligers met bijverdiensten´ zal het wel zijn geweest, gewone en gemiddeld toegewijde mensen houden tenslotte hun eigen tuin met enige regelmaat zelf bij. Vanuit een eigen sociaal verantwoordelijkheidsgevoel vanzelfsprekend maar ook omdat het tenslotte een plezier is om naar je eigen tuin te kijken wanneer je na een vermoeiende dag weer thuis aankomt. In een tuin kun je ook nauwelijks iets fout doen, de natuur hersteld alle miskleunen die je zelf ooit gemaakt hebt na enige tijd wel weer, zij gaat daarmee eigenlijk automatisch , voortdurend en zelfs voortvarend aan de slag wanneer u er even niet bent of er nooit meer terug zult keren en aldus totdat door een familielid, of een door u betaalde ´kraai´, uw eigen as als de laatste individuele bijdrage aan het leven op aarde aan haar heeft terug ´geschonken´. Voor tegenstribbelen is het dan wel te laat. Maar dat tegenspartelen heeft dan natuurlijk ook alleen echt zin tegenover een commissie. Veel mensen hebben nu eenmaal vaak ´last´ van onoverkomelijke ´omstandigheden´.