Enkele weken terug liep ik een wandeling in eigen stad en beloofde ik de lezer Den Helder vaker terug te laten keren in de rubriek. Dus deze week nogmaals onze heerlijke woonplaats aan zee, de paarse route vanaf Startpunt Liniedijk aan de Middenweg. Een route die ik door en door ken, die gevarieerd is en een lengte heeft van 7,5 kilometer.
Langs de linie naar het weggetje tussen zwembad en ijsbaan, daarna het voetpad met de geknotte knotwilgen. Hier middenin de stad hebben we een aantal van die kleine groene oases, waarbij het lijkt of je ergens buiten bent. Dit pad en verderop het Tuinderspad (die komt een andere keer) zijn favoriet als het om een kort ommetje dichtbij mijn huis gaat. Je hoort geen verkeer, maar wel een volière aan vogelgeluiden!
Na een stukje Jan Verfailleweg gaat de wandeling het duingebied in richting Huisduinen. In de verte zie je de huizen al en dat hoge rode ding waar zoveel over te doen is: onze eigen Lange Jaap, de vuurtoren. Daarover straks meer. Eerst het wandelpad door de duinen en nieuw dierlijk leven naast dat pad. We vonden al Schotse Hooglanders, koeien en schapen als wegversperring, maar nu staan er een aantal paarden. Met een jong veulen dat naast het pad uitrust. We passeren heel kalm en zowaar, het dier blijft rustig liggen.
Duinroos
In het duingebied treffen we de duinroos met de witte bloemen, ze staan aardig in bloei. In 2012 stond de plant nog op de rode lijst van bedreigde planten, maar dat is inmiddels niet meer het geval. Aan het eind van het duinpad kijken we uit over de Grafelijkheidsduinen en staat er een informatiebord over dit historisch duinlandschap. Een stukje ‘vals plat’ als we het pad naar boven volgen en bij Fort Kijkduin uitkomen.
Fort Kijkduin is de erfenis van Napoleon, die het liet bouwen rond 1813. In WO II werd het door de Duitsers gebruikt en sinds 1996 is er een Noordzee Aquarium alsmede een Museum in het Fort gevestigd. Wij steken het pleintje over en ruiken de zeelucht al, vanaf de Helderse zeedijk kijken we uit over het water met zicht op zandplaat de Razende Bol en Texel. Hier zien we regelmatig de zwemmende slager Gert-Jan Wit, die ook voorzitter is van de bijna 100-jarige zwemvereniging Marsdiep. De witte keet is het omkleedgebouw van de club.
Op de dijk treffen we een bekend gezicht; Fred Geldermans zien we de mooiste foto’s schieten van jazzmusici en hier zit hij onherkenbaar ingepakt met een grote verrekijker. In zijn hand een teller, de vogelwerkgroep Den Helder heeft een werkgroep ‘zeetrek-tellen’. Nooit geweten, zo steek je nog eens wat op onderweg!
Lange Jaap
En daar is hij dan, de Lange Jaap; met 63,45 meter de hoogste gietijzeren vuurtoren van Europa en de hoogste nog brandende vuurtoren in ons land. Er is wat over te doen geweest het afgelopen jaar toen werd gevreesd voor instortingsgevaar en de omgeving werd afgesloten. Inwoners kwamen massaal in actie voor behoud van het lichtbaken, wat zo met onze stad verbonden is. Rijkswaterstaat, verantwoordelijk voor het achterstallig onderhoud, werd bedolven onder de vuurtorenkaarten met daarop de speciale vuurtoren postzegel. De Zeeweg was afgesloten, maar is inmiddels weer open voor verkeer.
Net voorbij Fort Erfprins dalen we de verscholen trap af naar het bankje tegenover het Fort. Hier hebben we uitzicht op de ‘Oeverzwaluwenwand’ met infobord en even verderop staat ook een infobord over het vlindergebied Coenraad Botstraat. Het wandelpad slingert achter het ziekenhuis langs richting het Timorpark. Een mooi ‘kruip door sluip door pad’, we zagen er eens een ijsvogel, brengt ons terug naar het Startpunt Liniedijk. Het einde van een zeer gevarieerde wandeling met parken, water, duin en dijk… en met dit moois om de hoek waar wij wonen voelen wij ons de Koning te rijk!
