Hippolytushoef – Het dagboek van Peet Stigter biedt een indringend beeld van zijn tijd als dwangarbeider in Duitsland. Stigter hield het dagboek bij in de winter van 1945, een periode van ontberingen, honger en heimwee. Het werd bewerkt door Paul van Wolzogen Kühr, die het verhaal nu voor het eerst publiceert.
Onder de vleugels van Historische Vereniging Wieringen heeft Kühr het dagboek herschreven. Het proces is tot stand gekomen toen er een digitaal bestand binnen kwam met daarop foto’s van de geschreven teksten van Peet. Naar aanleiding van dit bestand heeft Kühr besloten naar de schoondochter van Peet te gaan in Medemblik, om de originele schriftjes op te halen. Het was een intensieve taak de handgeschreven notities, die door Peets schoonzoon met balpen waren overgetrokken, te ontcijferen. Na veel geduld en moeite ontdekte Kühr de literaire kwaliteit van het werk, wat leidde tot het besluit het verhaal voor het eerst te publiceren.
Kameraadschap en afscheid
Eén van de meest indrukwekkende passages is het afscheid van een mede-dwangarbeider. De kameraden regelen, met hun schaarse middelen, een kar, een kist en zelfs een dominee voor een waardig afscheid. Peet zorgde zelfs voor zwarte schoenen, zodat zijn kameraad een respectvol afscheid kreeg. Ondanks de zware omstandigheden was er ook ruimte voor wat vrijheid. Peet beschrijft hoe hij na het werk een biertje dronk en soms een kijkje nam in winkeltjes. Toch was er altijd verdriet, honger en heimwee. Als Peet schrijft over de gaarkeuken zegt hij: “Dit zou ik thuis mijn varkens niet eens voeren”.
Peet deelde zijn kamer in een oud schoolgebouw, gelegen op de negende verdieping, met onder andere Jan Lont ( bekend van het museum Jan Lont). In zijn dagboek wordt benoemd dat Lont een fijne vent was en beschrijft hij hoe ze samen de zware omstandigheden van het leven als dwangarbeider doorstonden. Ondanks de benauwde ruimte en de erbarmelijke omstandigheden vonden de Wieringers steun bij elkaar.
Trots op het resultaat
Het herschrijven van het dagboek was voor Kühr een spannende uitdaging. Hij heeft geprobeerd het door de ogen van Peet te vertellen, met als doel het zo authentiek mogelijk weer te geven. Kühr is trots op het resultaat en hoopt dat de lezers het verhaal van Peet kunnen waarderen. Komend weekend ontvangt de schoondochter van Peet, Annie , het eerste exemplaar. Kühr hoopt dat zij verrast zal zijn en het verhaal als zeer waardevol ervaart. “Ik hoop dat ze denkt: goh die ouwe Peet, die heeft me toch een mooi verhaal geschreven”, aldus Kühr. De presentatie vindt plaats op zondag 16 maart in museum Jan Lont. De inloop start om 13:00 uur en de presentatie om 13:30 uur. Het boek is online te bestellen via: Paul Kühr.
