Deze week ben ik in Middenmeer bij Marjon Tolhuis van de ChristenUnie. Sinds begin dit jaar is zij de fractievoorzitter van de partij, na het vertrek van Johan Paul de Groot, die ging verhuizen. Marjon stond als tweede op de lijst en was dus ook de logische opvolger. Nu, bijna een jaar later, ben ik erg benieuwd hoe het haar is bevallen en wat haar plannen zijn voor de toekomst.
Het had niet veel gescheeld of Marjon had vier jaar geleden al in de raad gezeten. Het ging om een paar stemmen verschil, maar uiteindelijk kreeg de ChristenUnie één zetel, in plaats van twee. “Het kwam neer op de verdeling van de reststemmen, toen viel het net de verkeerde kant op. Dat was wel erg jammer.” Marjon werd toen fractieondersteuner, wat ze ook heel erg leuk vond. Zo heeft ze wel al veel kennis opgedaan voordat ze in de raad kwam. “Het is wel even wat anders hoor, als raadslid. En ik moest me opeens verdiepen in alle onderwerpen, als eenmansfractie.” Toch is Marjon al best heel lang met politiek bezig.
Positief invloed uitoefenen
“Ik ben opgegroeid in Wieringerwerf en heb vervolgend in Leiden gewoond, voor studie en werk. Eigenlijk zijn we voor de kinderen weer teruggekomen naar deze regio. Daar, in Leiden, konden ze niet zomaar buitenspelen en dat gunde ik ze zo erg. Toen kwamen we hier in Middenmeer uit. Als je zo uit de achterdeur kijkt snap je ook wel waarom.” Marjon wijst naar de tuin en het uitzicht over de weilanden achter haar huis. “Prachtig, en wij zijn hier natuurlijk ook opgegroeid.”
Marjon is voor het eerst in aanraking gekomen met de politiek door haar leraar Engels op de middelbare school. Dat was Harm Brander, toen ook wethouder in de gemeente Wieringermeer. In die tijd werd er gesproken over de herindeling van Wieringerwerf. “Hij vroeg aan ons: Wat zouden jullie willen? Wij als klas zeiden toen bijvoorbeeld dat we leuke bankjes wilden en grote afvalbakken. Uiteindelijk zijn er toen ook echt leukere bankjes neergezet en die afvalbakken staan er nog steeds. Toen besefte ik me wel dat je ook echt iets kan betekenen voor de gemeente. Als pubertje vond ik dat al interessant.” Het was voor Marjon een eerste positieve ervaring met inspraak. “Mijn moeder was daarnaast altijd fractiesecretaresse bij de ChristenUnie en zij vroeg of ik een keer mee wilde naar een fractievergadering. Ik raakte toen in gesprek met Johan Paul, en dat was eigenlijk wel leuk. Zo is het een beetje gekomen.”
Begin en einde
Langzamerhand werd Marjon steeds actiever binnen de partij, tot ze dus uiteindelijk fractievoorzitter werd. “Ik ben van oorsprong analist, op een laboratorium. Ik vind het leuk om dingen te onderzoeken en zo benader ik het raadswerk ook een beetje. Ik werk niet meer, ik ben afgekeurd omdat ik een nieraandoening had. In maart van 2020 heb ik een lever- en niertransplantatie gekregen en ik ben nog steeds herstellende. Vorige week ben ik ook nog geopereerd. Daardoor miste ik toch weer een vergadering en met één zetel kan je dan als partij helemaal niet het woord nemen. Dat is toch lastig gebleken.” Volgens Marjon heeft dit ook zeker meegespeeld bij haar ambities voor volgend jaar.
De ChristenUnie doet namelijk niet meer mee met de gemeenteraadsverkiezingen in Hollands Kroon. “We hebben gewoon niet de mensen gevonden om een lijst samen te stellen. Dat vind ik heel jammer, ook voor de kiezers. Het is besloten in de algemene ledenvergadering, met een meerderheid. Het is op dit moment gewoon niet haalbaar. Ik heb voor mezelf moeten besluiten dat ik het op deze manier ook niet ga redden. Ik moet nog te vaak naar het ziekenhuis en ben nog steeds aan het revalideren. Dat vraagt veel en het raadswerk vraagt ook veel. Dan loop je tegen je grenzen aan.” Marjon zou wel deel kunnen uitmaken van het team, maar heeft op dit moment niet meer de wens om als fractievoorzitter door te gaan.
De ChristenUnie was toch al best lang aanwezig binnen de lokale politiek in onze regio. In 2002 kwam de partij in de raad van de gemeente Wieringermeer. Sindsdien hebben ze steeds één zetel gehad. Ik ben benieuwd waar de kiezers heen zullen verhuizen. Overigens hoopt Marjon en de rest van de partij dat ze over vier jaar weer kunnen terugkeren in de raad. Tot die tijd blijft Marjon in ieder geval fractieondersteuner bij de provinciale ChristenUnie. Ook zal ze de lokale politiek blijven volgen en analyseren vanuit haar overtuiging.
Geloof en politiek
Marjon heeft wel eens gehoord dat geloof en politiek niet samengaan. Maar iedereen gaat er met zijn eigen overtuigingen zitten. “We kijken altijd naar de mens en dan vooral de kwetsbaren. Natuur vinden we belangrijk, en we kijken vanuit ons geloof. Ik ben daar bewust mee bezig, heb je naaste lief als jezelf. Een tijd geleden heb ik in mijn fractie ‘Romeinen 13’ gelezen, over hoe de inwoners naar de overheid moet kijken. Dan denk ik: Als we dit van de inwoners vragen, wat vraagt dat dan van mij als vertegenwoordiger? We moeten vooral betrouwbaar zijn, en consequent. We moeten ons houden aan de besluiten en zo eerlijk en recht mogelijk te doen.” Volgens Marjon geeft de landelijke onvrede richting de politiek aan dat de overheid moet werken aan het laten zien van haar betrouwbaarheid.
Het geloof is daarbij dus belangrijk. Een voorbeeld van een dossier waarbij dat tastbaar is geworden is dat van Incluzio. De overwegingen van de ChristenUnie over de zorg en het sociaal domein worden volgens Marjon sterk gebaseerd op haar geloofsovertuiging. “Iedereen moet de zorg krijgen die hij of zij nodig heeft. We hebben daarom ook een tijd terug ingebracht dat we eens goed moesten onderzoeken of dit bij ons in de gemeente ook daadwerkelijk gebeurt. Daar zijn we, samen met andere partijen, heel hard mee bezig geweest. Uit die klankbordgroepen bleek ook dat de ervaringen van inwoners positief zijn. Dan trekken wij de conclusie dat we met Incluzio doorwillen.” De wijze waarop de raad met Incluzio is omgegaan is toch wel een van de meest trotse momenten van Marjon.
Extra dingen doen
In die discussie gaat het vaak om het financiële plaatje, maar dat is volgens Marjon niet het belangrijkst: “Ik vind het belangrijk dat je kijkt naar de mens. Extra betalen voor hoge kwaliteit zorg is het waard, ook zodat mensen niet een tweede keer hoeven terug te keren. Kijk gewoon naar wat nodig is, niet naar de kosten. Je moet wel verantwoord omgaan met de gelden die je hebt hoor, de gemeente is geen bodemloze put. Maar wat je dan hebt, geef het uit ten goede van de inwoners. We zitten hier redelijk goed in de financiën, dus dat geeft kansen om dingen extra te doen.”
“Ik had bijvoorbeeld eerst wat moeite met de extra kosten voor zwembad De Rijd, in Nieuwe Niedorp. Maar als je er langer over nadenkt: We hebben het geld, de inwoners hebben er jarenlang plezier van, het wordt gedragen door de gemeenschap. Dan is er geen reden om het niet te doen. Soms moet je ook dingen als raad besluiten waar de inwoners niet zo blij van worden, maar het is natuurlijk veel positiever om zoiets te doen waar de inwoners wel blij van worden.” Marjon vindt dan ook niet dat de gemeente enkel haar wettelijke taken moet uitvoeren. Als lokale overheid kun je meer betekenen dan enkel dat.
Tijd over
De tijd die straks overblijft wil Marjon graag aan haar gezin besteden. De avonden waarbij ze moeten haasten met het avondeten omdat de vergadering in Anna Paulowna ging beginnen liggen dan voorlopig achter haar. “Ze missen me af en toe wel, je bent veel avonden weg. Straks kunnen we weer rustig eten.” Marjon begrijpt dan ook goed dat de gemeenteraad geen heel divers gezelschap is. “Ik ben zelf 45 en ik ben na Lars Ruiter en Daan Pruimboom de jongste in de raad. Het zou goed zijn om een gemêleerd gezelschap te hebben, maar met een jong gezin en een baan is het eigenlijk niet te doen. Dan denk je wel drie keer na voordat je daar aan begint. Toch zou het goed zijn om voor die leeftijdsgroep ook vertegenwoordiging te hebben.”
“Ik hoop dat de raad zonder de ChristenUnie heel veel oog blijft houden voor jongeren en de jeugd. Misschien is dat omdat ik zelf moeder ben, maar ik vind dat zo belangrijk. Je bent maar één keer jong en er kunnen dingen echt zo fout gaan in je jeugd. Als dat niet helemaal lekker loopt kan je hele leven hierdoor aangetast worden. Ik gun elk kind in Hollands Kroon een geweldige jeugd. Dat zou een uptopie zijn, maar dat is wel mijn doel.” Marjon hoopt uit het diepst van haar hart dat alle inwoners van Hollands Kroon vanaf hun geboorte tot hun dood gelukkig zijn.
