Aan de wandel in de Noordkop: Dijkgatbos

Wieringerwerf – In het verleden heb ik zowel in het Robbenoordbos als het Dijkgatbos op Wieringen gelopen; recent was daar de ontdekking dat er een verbinding is, waarbij een wandeling deels door beide bossen gaat. De paars gemarkeerde Wieringermeerdijkroute van het Wandelnetwerk start vanaf de parkeerplaats in het Dijkgatbos en is zes kilometer lang. Het is een gevarieerd rondje in de natuur met een mix van bos, weiland en water.

Op de parkeerplaats stond de eerste er al en langs deze paarse route nog meer: kabouters! In mei van dit jaar is het Kabouterpad geopend en beschilderde kabouterpaaltjes wijzen de weg langs deze route voor kinderen. Een goede manier om kinderen in beweging te houden, de route door dit bos is 2,2 kilometer lang en goed te doen voor kinderen vanaf vier jaar. Onderweg staan ook bordjes met leuke weetjes en hoewel partner en ik allang van het kaboutergeloof zijn afgestapt, nemen we de informatie wel mee en leren van alles over de flora en fauna in deze omgeving.

Zoals over vleermuizen, waarvan er veel soorten voorkomen in het bos. Dat is bekend dankzij de vele vleermuiskasten voor deze kleine zoogdieren die in het bos hangen. Daarin troffen medewerkers van de vleermuiswerkgroep onder andere de gewone dwergvleermuis, de ruige dwergvleermuis, de grootoor vleermuis en de rosse vleermuis aan. Thuis vliegen ze op een mooie zomeravond wel eens boven onze tuin… hier midden op de dag zien we ze niet, maar ik heb ondertussen wel de oude tune van Batman in mijn hoofd!

Landbouwgrond
Vroeger waren het Dijkgatbos en Robbenoordbos twee aparte bossen en lag er landbouwgrond tussenin. Sinds 2008 is de landbouw ingeruild voor de natuur en zijn de bossen met elkaar verbonden. Wandelaars en fietsers kunnen over en weer en mijn partner is verrast hier de Kaardebol tegen te komen, een stekelige plant die oorspronkelijk uit Noord-Afrika komt; insecten houden wel van deze inheemse hap.

Na de oversteek gaat deze route rechtsaf het Robbenoordbos in over een ietwat drassig pad; dat komt langs de uitkijktoren aan de rand van het bos, waarop maximaal vier mensen kunnen staan. Eerst wel even de steile trappen bedwingen en dan geeft de toren uitzicht op de in 2008 gegraven slenk waar veel vogels het naar hun zin hebben. Met een verrekijker valt hier voor vogelaars heel wat te spotten.

Vlinders
De volgende verrassing komt op het pad na de uitkijktoren met een explosie aan vlinders. Het Koninginnekruid staat volop in bloei en daar zijn deze gevleugelde vrienden dol op. De Atalanta, Dagpauwoog en de Kleine Vos laten zich zelfs vastleggen, zonder dat we er een speld doorheen hoeven te prikken! Er zijn echter niet alleen vlinders op dit pad, maar ook muggen, dus even doorstappen om het bos achter ons te laten. Een stukje langs de weg en dan verwijst het bord met de pijl naar het struikgewas aan de overkant. Er gaat zowaar een soort pad van platgeslagen groen doorheen en zo komt men dus boven op de dijk met uitzicht op het IJsselmeer.

De dijk volgen met links op het meer een enkele boot en rechts uitzicht op de slenk in de Dijkgatsweide met het vliegverkeer van de vogels. Onderweg wat schapen en na iets meer dan 1,5 kilometer over de dijk zijn we bijna terug. Voor vertrek bezoeken we hier nog even het nieuwe monument dat in april 2020 is neergezet: ‘de dijk springt’ oftewel ‘het gat in de dijk’. Hier is op panelen alles te lezen over de dijk die op 17 april 1945 door de Duitsers werd opgeblazen, waardoor de Wieringermeerpolder in twee dagen onder water stond. De teksten op de borden zijn in het Nederlands, Engels en Duits en er staat een bankje om even te zitten en/of al de informatie te overdenken.

Achter het monument is een vogelrustgebied en er groeien veel wilde planten op de heuvel en langs het wandelpad erheen. Een waardevolle informatieve afsluiting van een rustgevende wandeling.