Reünie ‘De Draaikolk’ 50 jaar

Den Helder- Een kleine zestig mensen kwamen naar de reünie van het vijftig jarig bestaan van ‘De Draaikolk’. Vele handen werden geschud en natuurlijk viel genoeg bij te praten over de afgelopen 50 jaar. Een video met oude beelden werd vertoond, en vele plak- en fotoboeken lagen ter inzage.

Ook een maquette van het gebouw uit vroeger tijden was te bewonderen. “Mooi hè,” zegt Henk Tamboer: “die heb ik gemaakt!”. De details  zijn opmerkelijk en eigenlijk lijkt nog heel veel op hoe het gebouw er nu bij staat. Henk verteld dat hij er ongeveer een jaar aan gewerkt heeft, elke lunchpauze op het werk was hij er mee bezig. De maquette was af voordat de bouw van het echte pand begon. Hij wijst op een lantaarnpaal op schaal. Vroeger waren het er veel meer en ze brandden allemaal. Onder de onderplaat lopen nog steeds allemaal draden maar helaas is er nog maar één paal over en die werkt niet meer. Ze zijn gemaakt van oude vullingen van een balpen.

Ook Janny Bosma is van de partij, al vóór de bouw van de huidige Draaikolk was ze al bij Turnlust betrokken. Op haar vierde jaar werd ze al lid van deze vereniging. Nu geeft ze nog seniorensport voor de leeftijd van 65 jaar tot 90 plus. Ze doen bijvoorbeeld walking basketbal, frisbeeën en aangepast hockey.

Ze verteld dat Turnlust uit een Christelijke vereniging is ontstaan. Ze deden aan sport in vele sporthallen in Den Helder in Julianadorp, maar behoefte aan een eigen ruimte was toch wel aanwezig, zeker voor de bestuurlijk zaken. De eerste Draaikolk was aan de Plantsoenstraat, maar omdat dat pand gesloopt moest worden hebben ze daar maar een jaar gezeten. Toen kwam de tweede Draaikolk in de Spoorstraat en daar zat de vereniging tot de bouw van de huidige Draaikolk in 1973.

Wat Janny zich nog heel goed kan herinneren is het WK Rhönrad dat ze in 1995 organiseerden. Zo’n vierhonderd deelnemers deden mee waarvan er zo’n tweehonderd 14 dagen in Den Helder bleven. “En die moesten allemaal gebruik kunnen maken van sanitaire voorzieningen, een bedje en natuurlijk eten en drinken. Wat een enorme klus was dat maar wat kregen we veel hulp en wat was het leuk!” verteld ze enthousiast. Ze aten met alle deelnemers in de sporthal, dat was best speciaal natuurlijk.

De inschrijving van de deelnemer uit Colombia kwam nog per brief binnen, een handige schoonzoon zorgde voor de verwerking in de twee computers die zet toen al wel tot hun beschikking hadden. Natuurlijk kon niet iedereen zijn Rhönrad meenemen, maar die werden gebroederlijk van elkaar gebruikt. Vooral de Duitse deelnemers hadden er veel bij zich, maar ook scheepswerf Visser schoot te hulp en maakte een paar raden.