Wieringermeer – Op de plek waar de Duitsers op 17 april 1945 de dijk langs het IJsselmeer opbliezen, is vanaf nu een nieuwe herdenkingsplek te bezoeken. Vandaag (vrijdag 17 april 2020), precies 75 jaar na dato, zou eigenlijk een grote, officiële ingebruikname plaatsvinden, maar vanwege de coronamaatregelen gaat alles nu met stille trom.
De herdenkingsplek was een grote wens van de vorig jaar januari overleden Jef Kerckhoffs uit de Wieringermeer. Als jonge jongen was hij getuige van de ramp. “Ze moesten vluchten. Mijn moeder was toen hoogzwanger”, vertelt dochter Petra de Bruijckere. “Hij heeft toen nog gezien dat verzetsman A.C. de Graaf onder schot werd gehouden. Dat stond op zijn netvlies gebrand, zei hij altijd.”
Geschiedenis
De geschiedenis liet hem niet meer los. Jaren later, toen hij zich aansloot bij het Historisch Genootschap Wieringermeer, begon het plan bij hem te groeien om een herdenkplek te maken: “Dit mocht niet verloren gaan, vond hij”, zegt zijn zoon Mark Kerckhoffs bij het nieuwe uitkijkpunt. “Deze grote ramp in de Wieringermeer moest men zien.”
De laatste weken is er hard gewerkt. Een pad loopt nu geleidelijk omhoog, de oude dijk op, tot het punt waar het gat is geslagen. Halverwege de route staan informatieborden over het natuurgebied dat is ontstaan in ‘het gat in de dijk’. Aan het uiteinde is een vogelkijkplek gecreëerd waar informatie te lezen valt over de droevige geschiedenis.
Corona
“Vanwege de coronacrisis zijn we helaas niet in de gelegenheid om op de plek veel mensen te ontvangen”, legt wethouder Theo Meskers uit. “Maar het monument staat er, de herinneringsplek is ingericht. En ik nodig iedereen uit die hier iets mee heeft om de fiets of de auto te pakken en hier eens langs te gaan. Maar houd wel in de gaten hoe druk het is en bewaar je afstand.”
“Hij vond dit ook een eerbetoon aan de pioniers”, vertelt dochter Petra. “Die hadden de Wieringermeer immers opgebouwd. En dat was door deze grote ramp in een keer weg.” Vader Jef Kerckhoffs was teleurgesteld dat hij het niet voor elkaar kreeg. “Hij zou heel erg trots zijn geweest als hij had gezien hoe het nu is geworden. Ik vind het heel mooi geworden.”
Gedicht
Een andere getuige van de onderwaterzetting was Maria Hendrica Hoogendoorn. Zij was zes jaar oud toen zij samen met haar familie moest vluchten vanuit Slootdorp. Haar ouders hadden daar een boerderij. Toen de waarschuwing kwam dat de dijk zou worden opgeblazen, laadden haar ouders de karren vol en gingen ervandoor. Haar herinneringen heeft zij op rijm gezet.