Den Helder – De jaarlijkse stekkenmarkt bij ATV Texelstroom werd zaterdag goed bezocht. Er was live muziek, in de kantine een hapje en sapje en bij de kraampjes natuurlijk heel veel stekjes. Van sierplanten tot groenteplantjes, het was er allemaal te vinden. Al snel liepen mensen met hun handen vol jong groen over het complex.
Het leek wat minder druk dan vorige jaren, maar de verkopers hadden niks te klagen. De aardbeien-, paprika- en komkommerstekjes werden goed verkocht. Maar ook andere, minder bekende groente- en kruidenplantjes die werden aangeboden konden op belangstelling rekenen. De kraam van Ben met honing en honingproducten was weer van de partij. Hij is langzaam af aan het bouwen met markten, maar voor een potje honing kan je bij hem thuis nog wel terecht.
Het koor Flamboyant zorgde tussen de middag voor de muzikale begeleiding bij de lunch. Even leek het heel rustig bij het betreden van de markt, maar wat bleek, binnen zat de zaal vol met etende mensen die genoten van het optreden van Flamboyant.
Wanneer je wat interesse in de natuur om je heen hebt en dan vooral wat belangstelling voor planten, dan is ´het nemen van stekken´ al snel iets waar je mee te maken krijgt. Ik voer dat soort van vermeerdering van planten zelf nu al zo´n 50 jaar uit en het is wonderlijk om te zien hoe makkelijk je sommige plantensoorten wel niet in het eeuwige leven kan houden. Ging de opvolging der jaren bij de mens ook maar zo eenvoudig denk ik wel eens, dit fenomeen is ook de reden dat ik denk dat de aarde pas vergaat wanneer de zon uitgestraald is en dat de mens daar gelukkig geen enkele invloed op heeft. Wij kunnen slechts ons eigen korte bestaan proberen te redden en dat kost ons al hoofdbrekens genoeg omdat we het nu eenmaal bijzonder moeilijk vinden om generieke keuzes voor een ander te maken.
Het eerste stekje dat ik ooit van een plant nam was van een Chinees lantaarnplantje van een vriendin die terug naar de USA ging en haar plantjes in Nederland moest ze daarom opgeven. Ik nam een stekje en kweekte het op tot volwassen plant en zo ging het proces eigenlijk door tot op de dag van vandaag, 50 jaar later…
Dat ´stek proces´ nam later in mijn leven soms groteske vormen aan toen ik eenmaal doorkreeg dat de planten- en zaadjesindustrie ons voor het lapje houdt door ons elk jaar weer nieuwe zaadjes en planten aan te bieden omdat dat volstrekt overbodig is wanneer je goed nadenkt en overal gewoon zelf van kunt stekken of dan tenminste de zaadjes die een plant aanmaakt kunt overhouden.
In mijn woonkamer staan momenteel 8 mini granaatappel boompjes, allemaal uit zaadjes opgekweekt, 4 eenjarige citrus planten die ik vorig jaar uit een aantal citroenpitten opkweekte, twee mango´s ook uit pitten opgekweekt en een avocado plant tevens gegroeid vanuit de pit.
Allemaal voor niets en noppes dus, van restjes fruit maakte ik in een handomdraai weer nieuwe natuur, zo draai ik ´de pruik´ van een ananas en gooi hem niet weg zoals vrijwel iedereen maar laat hem een paar weekjes wortelen zet hem daarna in de potgrond en over enkele weken oogst ik alweer een ananas van de plant van vorig jaar, die is wel wat kleiner dan de eerste die ik in de winkel kocht, maar toch.
Voor 99,8% van de bevolking is dat geen doen: men ziet ertegenop, denkt of doet alsof men er geen verstand van heeft, verzint een verhaal om uit te leggen dat planten onder zijn of haar hoede altijd dood gaan maar uiteindelijk zijn dat allemaal uitvluchten voor de eigen desinteresse, het gemak prevaleert bij de westerse mens namelijk altijd.
Zo is onze maatschappij ingericht en daarom zijn we geworden wat we zijn.