Eén van de eerste rondjes die ik buiten de stad liep vorig jaar, in het coronatijdperk, was een rondje op het voormalig eiland Wieringen. Niet via het wandelnetwerk, ik keek gewoon op de kaart en parkeerde de auto bij het kerkhof aan de rand van Hippolytushoef. De Noordburenweg met haar kruidenrijk grasland voor insecten en weidevogels loopt van hier naar de dijk. Net voor de dijk staat het bord ‘doe mee, verlos de zee’ om mensen bewust te maken van al het afval wat we achterlaten. Er staan jutbakken om wandelaars uit te nodigen aangespoeld afval daarin te deponeren.
Het rondje heb ik inmiddels al meerdere keren gewandeld, omdat het een prettige combinatie is van over de dijk langs zee en daarna door het binnenland terug. Op de dijk is altijd wel wat reuring van vogels en als je het treft wil je hier wel eens lepelaars tegenkomen. Het verkeersbord dat waarschuwt voor gladheid zal denk ik in de winter van toepassing zijn, in de zomer is het een komische noot in het landschap! Vlakbij Stroe staat bovenaan de dijk een bankje met een Informatiebord. Hierop is alles te lezen over de vuurtorens in de omtrek. Het bord zit in een bak achter het bankje en zit aan een koord vast, zodat het niet kan ‘verdwijnen’. De dijk loopt door tot Den Oever, maar dit rondje slaat af bij Vatrop, de waterplas.
Hier gaat de tocht terug door het Wieringerland, via het dorp Stroe. Aan weerskanten en bovenaan is de smalle weg begroeid, zodat je in een omlijsting van groen loopt. Daarna volgen wat landerijen met koeien en slootjes met, vooral in het voorjaar, kwakende kikkers. Net voor Stroe is het kerkhof met het kleine kapelletje in het midden; een plek die er fotogeniek uitziet door de vele hortensia’s die er staan. Een bord trekt vervolgens de aandacht, want dit kwamen mijn man en ik niet eerder tegen: koffie! De ‘koffiesilo’ is een grappige hut met een grasdak op een flink erf met wat zitplaatsen. Hier wordt heerlijke koffie geserveerd met uitmuntende boterkoek. Niet altijd open, het is seizoen, weekend en weersafhankelijk, dus misschien nog de komende weken bij zon op zondag!
Stroe is een langgerekt dorp met prachtige huizen en daar tussen in mooie doorkijkjes richting de dijk of over het Wieringer weiland. Ook hier zijn de nodige plekken, waar men geeft om de weidevogels en aangepast beleid volgt met het bewerken van het land. Een stenen monument in een tuin geeft de tekst “Hier werd de dijk gesloten 28 mei 1932” en ik vind dit op internet terug. Op archieffoto’s stond dit dus op de dijk op de plek waar in 1932 de dijk is gedicht en de Zuiderzee werd afgesloten. Het is mij een raadsel hoe en waarom het hier terecht gekomen is!
Er is een museum, Jan Lont, over de geschiedenis van Wieringen en achter dit museum is een ‘donkerte belevingsplek’. Dit is door een bord bij een hek aangegeven en ook ’s nachts toegankelijk. Voor deze bijzondere ervaring moet ik dus nog eens op een donkere nacht zonder maan terug! Net voor het eind van Stroe richting Hippolytushoef is er een ‘zelfpluktuin’. Hier groeit en bloeit van alles en mag je voor twee euro een boeket van bloemen en groen plukken. In de picknicktafel bij de ingang liggen snoeischaren, alsmede het potje om je bijdrage achter te laten.
Vanaf Stroe is het dan de fietsbordjes volgen richting Hippolytushoef om weer uit te komen op de Noordburenweg en bij het kerkhof waar het rondje is gestart. Een fijn gevarieerd rondje, dus wat ons betreft een blijvertje!
