Het Nationale Hitteplan is van kracht, het hele land heeft code geel en elders is code oranje zelfs van toepassing. Gelukkig zitten wij aan de kust en vanwege de warmte blijven we voor de wekelijkse wandeling dat ook; geen rit in de auto naar elders, maar vanuit het Timorpark richting Nieuw Den Helder. En dan via een omtrekkende beweging langs het water met een zeebriesje terug.
Op de Marsdiepstraat passeren we bij de bowling het infobord over dit vlindergebied. Tegenwoordig laat men het gras met de wilde bloemen staan en dat trekt insecten en vlinders aan. Je kunt hier de stoep nemen of via een smal gemaaid paadje door het gras wandelen. Bij de rotonde met de boei middenin rechtsaf de Jan Verfailleweg op; even voorbij het kerkhof een oversteek naar de relatief nieuwe brug over het water. Relatief, want ik denk altijd dat hij er net is! Ondertussen alweer een zes, zeven jaar. Fotogeniek doorkijkje met de houten woningen aan het water, hier is het voor senioren vast goed wonen.
Stad in de duinen
Van hieruit loop je even verder het Duinparkplan in en ga ik in gedachten ruim 20 jaar terug. Het was een achterstandswijk en een uit India afkomstige architect, Ashok Bhalotra, was ingehuurd om het tij te keren. “Stad in de duinen, duinen in de stad” heette het plan en wat is dat prachtig geworden. De bedenker van dit stedenbouwkundige sprookje is in april dit jaar overleden, maar zijn erfenis is deze wijk met gekleurde woningen en kronkelende wegen in een duinlandschap. De straatlantaarns en bruggen van stadgenoot Rudi van de Wint zijn de kers op de taart. In het Stedelijk Museum in Alkmaar is momenteel een overzichtstentoonstelling van deze te vroeg gestorven kunstenaar.
Het Vissersdorp is het laatst gerealiseerde deel van deze wijk en ook aangenaam om doorheen te wandelen. We komen uit op de Zandkreekweg en zetten via de Duinroosstraat koers naar het ‘echte duingebied’ te beginnen bij het Hengstepad. Vanwege onze vroege start deze dag is het rustig. Heuvelachtig landschap, wat struiken, watertjes en is dit een appelboom langs het voetpad? We slaan rechtsaf richting de hoge duinen en lopen de Grafelijkheidsduinen in en dat is het meest noordelijke duingebied van ons vasteland. Hier houden konikpaarden en Schotse Hooglanders de vegetatie kort en dat is weer gunstig voor bepaalde dieren, zoals de tapuit en het konijn. En dat lezen we op het infobord tegenover één van de bankjes onderweg.
Grote kei
Terwijl we de kustwachttoren in zicht hebben, komen we nog een grote kei met een gouden plak erop tegen: “een kei voor een kei” staat erop. Het bedankje van de gemeente Den Helder aan Mister Strandzesdaagse Henk Horsman. Hij organiseerde maar liefst 45 jaar de Strand6daagse en die zat met 1000 deelnemers elk jaar bomvol. De intocht is jaarlijks via dit pad in Huisduinen, alleen zijn er nu helaas nog maar iets meer dan de helft van het aantal wandelaars over. De kustwachttoren, zoals wij deze nog altijd noemen, is niet meer in functie als zodanig. De 18 meter hoge toren werd rond 1948 gebouwd als vervanging voor de ijzeren toren. Het is sinds enkele jaren een originele overnachtingsplek die je kunt boeken; voor het prachtige uitzicht moet je wel eerst in de voetsporen van de kustwachter de 72 treden beklimmen!
We gaan de dijk op om beneden langs zee terug te wandelen en horen de luidruchtige meeuwen. Het is nog eb en ook de wulp is present, die met zijn lange snavel een flink bereik heeft tussen de stenen op de pier. Vanaf Oud Den Helder, de eerste trap na Huisduinen, kun je dan zelf terug wandelen naar het Timorpark via het pad richting het ziekenhuis. Vanwege de warmte namen wij dit keer de korte route door de wijk richting huis, toch tevreden met een portie beweging in deze hittegolf!
