Kolhorn is een schilderachtig dorpje voorzien van rond de duizend inwoners, gelegen tussen Schagen en Middenmeer. Het startpunt van het wandelnetwerk is gelegen naast de parkeerplaats, net als het Toeristisch Overstap Punt met informatie. In september 2021 liepen wij een andere route van het wandelnetwerk, het ommetje van Kolhorn naar Barsingerhorn, deze week een kort rondje dorp van pakweg 3,5 kilometer: de Hoogslootroute.
Een bruggetje over en je bent in het oude dorp met veelal boerengroen op het houtwerk. Het blijft bijzonder, een wandelpad tussen huizen en voortuinen door; dat hebben wij elders nooit gezien. Voortuintjes die worden bijgehouden, er is er zelfs eentje met kunstig geknipte heggetjes en een prieel in het midden. We zien bloemetjes, bijtjes en andere insecten; op het water een verzameling waterlelies. Die drijven in een sloot, maar een informatiebord vertelt over een veel grotere waterpartij; Kolhorn lag tot halverwege de 19e eeuw aan de Zuiderzee. Het was een vissersdorp, dit was één van de belangrijkste middelen van bestaan, alsmede de aanvoer van turf.
Boerenrustpunt
Bij het Boerenrustpunt, waar we twee jaar terug ook pauze hielden, maken we gebruik van het bankje. In Hollandse Kroon zijn maar liefst 19 van deze boerenrustpunten met de nodige informatie op het bord. Zo is er van alles te lezen over de veehouderij, de akkerbouw en tuinbouw, alsmede groenten en bloembollen op het land; de boer gaat met zijn tijd mee, dus er is zelfs een QR-code! Het wandelpad gaat langs het water en hier komen we vlonders en meerdere bankjes tegen om even te rusten en de stilte in je op te nemen. De waterkant staat vol met de grote lisdodde en de rietsigaren, waar de plant om bekend is, zijn in ontwikkeling. Hier kun je zelfs nog een eind wegkijken zonder dat er gelijk windmolens in het gezichtsveld staan.
Aan het eind van het pad lopen we het Kolhorner Bos en de schaduw in. Het is een klein bos, gevolgd door een groot grasveld dat in de wintermaanden als ijsbaan dienst doet. Zou deze over een jaar of twintig nog bestaan vragen wij ons af met de opwarming van de aarde en steeds meer jonge mensen die wel fietsen maar nooit schaatsen hebben geleerd? We moeten dat afwachten! Inmiddels is de bebouwde kom weer in zicht en lopen wij via ‘de Oude Streek’ zoals het straatje heet, terug richting het startpunt. Opnieuw een moedereend in het water; dit keer met drie jonkies die deze titel wel verdienen, ze zijn nog erg klein. Aan de overkant staat Museum de Turfschuur, geopend tot eind september op zaterdag en zondag. Via het bruggetje bij het oude Gemaal Schager Kogge gaan wij terug naar het startpunt van onze route. Een gevarieerd niet te lang ommetje, helemaal goed!
