Den Helder – Het college van de gemeente Den Helder heeft een eenmalige subsidie van € 346.696,- toegekend aan kinderopvangorganisaties Kappio, De Kleine Reiziger en Monter. Dit omdat zij vorig jaar extra kosten hebben gemaakt voor de inzet van pedagogische medewerkers. Het aantal kinderen met een zware hulpvraag neemt toe bij deze organisaties.
In 2024 hebben Kappio, De Kleine Reiziger en Monter extra ondersteuning nodig gehad voor kinderen met bijvoorbeeld een taalachterstand, moeite met zindelijkheid, gedragsproblemen of een moeilijke thuissituatie. Voor dit soort problematiek moet passende en intensieve begeleiding worden ingezet. De gemeente Den Helder vindt het belangrijk om de kinderopvangorganisaties hierbij – financieel – te ondersteunen. “Het mogelijk maken van intensieve ondersteuning voor organisaties waar veel kinderen met een hogere hulpvraag zijn, sluit aan bij de gemeentelijke ambities op het gebied van onderwijs en zorg, waarbij wordt ingezet op vroegsignalering, preventie en inclusief onderwijs”, aldus het Helderse college.
Daarom heeft het college besloten een subsidie van bijna 350.000 euro te verlenen aan de drie kinderopvangorganisaties om de extra gemaakte kosten in 2024 te dekken. Is er voor dit jaar (2025) en de komende jaren ook extra geld vanuit de gemeente nodig? “Daar zijn we nog naar aan het kijken. Feit is dat deze problematiek toeneemt, dus het heeft onze aandacht”, reageert wethouder onderwijs Niels Nanning.
Absurd dat we hier allemaal aan moeten meebetalen
Mischien een kleine opsomming waar we àllemaal aan meebetalen, dus ook voor u …?
Ziektekostenverzekeringspremies
Wegenbelasting
Waterschapsbelasting
Schoonhouden van de fysieke leefomgeving
WOZ-belasting
Toeristenbelasting
Pensioenpremies
Afvoer afval / milieubelasting
Wmo
….
…..
En als u nu zegt: Ja maar, daar betaal ik zelf óók allemaal aan mee… dan heeft u daar natuurlijk helemaal gelijk in.
Alleen… al deze voorzieningen zouden nooit bestaan als we dat allemaal individueel zouden moeten opbrengen (volgens het principe ‘ik betaal alleen voor wat ik afneem’).
Dus hebben we het systeem van solidariteit in het leven geroepen. Soms ‘profiteer’ je, soms niet.
Als je niet of nauwelijks profiteert dan ben je hopelijk gezond, heb je werk, een eigen netwerk, kun je je spreekwoordelijke ‘eigen broek’ ophouden.
Heb je pech, tegenslag, ongeluk in je leven, dan is er het vangnet van voorzieningen.
Uiteraard moeten die voorzieningen terecht en efficiënt worden gebruikt en ingezet. Daar zijn controle systemen voor die op een juiste wijze dienen te worden ingezet (nóóit meer een toeslagenaffaire!!).
Maar komt u alstublieft niet aanzetten met een uitspraak ‘absurd dat we hier aan mee moeten betalen’.
Als u morgen ernstig ziek of gehandicapt wordt (ik hoop ’t niet voor u) dan betaal ik mee aan úw behandelingen.
En dat is maar goed ook.
U verdraaid de feiten, vast GL PVDA, deze commerciele clubjes moeten gewoon zelf de broek ophouden anders stoppen met bestaan want zijn ze niet gezond
Kinderopvang is een door de overheid helemaal dicht gereguleerde branche. Dat is geen commercie. Het is eigenlijk gewoon semi-overheid, want de regels geven helemaal geen ruimte voor eigen bedrijfsvoering. Net als gastouders, dat is schijn zelfstandigheid, net als die “zelfstandige” pakketbezorgers. 0 ruimte om te ondernemen.
Er wordt nog steeds een hoop geld aan verdiend dus is het commercieel
Wordt deze problematiek ook bij de oorsprong aangepakt, nl. bij de opvoeders?
Je kunt wel geld blijven uitgeven aan organisaties waar de kinderen opgevangen worden, maar als er in de thuissituatie niets verandert, is het water naar de zee dragen.
De opvoeders? Het probleem is natuurlijk ook wel deels dat we als maatschappij vinden dat die tegenwoordig niet veel tijd meer kunnen hebben voor opvoeden. Die moeten immers tweeverdienen om een dak boven hun hoofd en eten in de kast te hebben.
En dan moet je je dus al realiseren, dat deze extra hulp dus gekoppeld is aan kinderopvang en dus 2 werkende ouders. Ouders die niet allebei werken, krijgen namelijk helemaal geen kinderopvangtoeslag en dan is kinderopvang gewoon zonder discussie totaal onbetaalbaar, 8 euro per uur per kind is een heel normaal tarief. Tweeverdieners betalen vaak maar 10 procent (dus 0,8 euro per uur) van dat bedrag, de rest moeten wij ook allemaal aan meebetalen (maar dan via het Rijk).
Je leest dit hier nu, omdat dit gewoon 1 van de taken is die het Rijk heeft overgeheveld naar de gemeenten. En als het goed is, hebben die kinderen allemaal een sociale of medische indicatie voor de extra te leveren zorg. Dus iemand heeft besloten, dat die ondersteuning in die situatie gewoon nodig is. Dus die indicaties, dat is eigenlijk je oorsprong. Daar wordt namelijk bepaald of de hulp wel of niet nodig is.
Ik wil dit probleem niet direct wijten aan 2 ouders die allebei fulltime werken. Wel aan de gemakzucht om bepaalde dingen in de opvoeding over te laten aan de kinderopvang, bso en basisscholen. Zij krijgen steeds meer op hun bordje wat eigenlijk gewoon bij de opvoeding hoort.
Maar dat staat hier in principe los van. Dit gaat om kinderen waarvan is vastgesteld dat ze bijvoorbeeld gedragsproblemen hebben, niet om “de gemiddelde onopgevoede kleuter”. Ik vind het gewoon een beetje dubbel: als kinderen tegenwoordig van 8:15 uur tot 17:30 uur op school of de opvang zitten (pa en ma immers allebei werken), dan is er thuis nog tijd om samen wat te eten en misschien daarna nog een uurtje in de woonkamer te zitten, daarna gaan die kinderen naar bed. Dan hou je dus niet veel meer over dan de weekenden en de vakanties voor de opvoeding en dan vind ik het een vrij logisch gevolg dat er thuis minder tijd en aandacht is voor “de opvoeding”.
In “mijn tijd” was dat allemaal veel minder. Toen was de “huisvrouw” nog een heel normaal verschijnsel. Er gingen wel steeds meer vrouwen part-time wat werken, maar er was in die tijd meestal gewoon iemand thuis om voor de kinderen te zorgen en ze op te voeden. Ik ging tussen de middag thuis lunchen en na school kon ik ook gewoon thuis terecht. Mijn moeder was huisvrouw (heeft nooit een baan gehad) en die was op de juiste tijdstippen gewoon thuis. Ik had vroeger ook nooit een huissleutel, die had ik toch niet nodig. Die kreeg ik alleen mee, als ik buiten ging spelen en mijn moeder bijvoorbeeld even naar de winkel moest of ergens een afspraak had. Maar dat deed ze meestal als ik op school zat, dus dat was echt een uitzondering. Toen ik op de basisschool zat, kreeg je net de eerste “sleutelkinderen”. Die moesten na school zelfstandig naar huis en daar was dan niemand, dus hadden ze altijd een huissleutel bij zich.
Maar ik denk, dat er meer factoren meespelen hoor. Steeds meer huwelijken lopen stuk, steeds meer kinderen hebben daardoor niet 1, maar 2 “thuizen”. Dat kan ook nooit goed zijn eigenlijk.
Het probleem zit hem in het niet kunnen vinden van een passende plek voor kinderen met extra zorgvragen. We lopen tegen wachttijden aan. Daardoor blijven vooral veel peuters op de peutergroepen die daar eigenlijk niet thuis horen. Of ze blijven als ze 4 jaar zijn langer omdat er nog geen passende plek op een school is gevonden. Kortom, kinderopvang krijgt taken van jeugdzorg en speciaal onderwijs, terwijl we daar niet op gericht en ingericht zijn.
Waarom nemen jullie deze taken dan aan? Je vraagt toch ook niet aan een vrachtwagenchauffeur om een harttransplantatie te doen?