Vorig jaar in deze rubriek de blauwe route van het Wandelnetwerk en nu pakken wandelman en ik de rode route. Deze gaat de andere kant uit, een stuk het binnenland in en de lengte is bijna 8 kilometer. Twee jaar terug, toen corona net ons leven overhoop gooide, liepen wij dit rondje voor het eerst en waren aangenaam verrast door de rust in en om de Abtskolk.
Startpunt is het bord nabij het grote Dorpsplein in het centrum van het kustdorp. Het is even goed opletten, want er lijken wat pijltjes te missen, maar het is niet ver naar de duinrand aan de oostkant van het dorp. Klaprozen, die lekker vrolijk rood staan te zijn, zien we in dit eerste stuk. Het is de tijd van het jaar voor deze bloemen. Na de duinen volgt een stuk langs de drukke Pettemerweg tot de afslag Belkmerweg. Daar passeert weinig verkeer en is het fijn wandelen.
Kroostrijke slootjes
Hier lopen kroostrijke slootjes langs de weg en kikkers laten luid kwakend horen dat ze het naar hun zin hebben. Tot ik over het riet heen gluur, dan is het bek dicht en een hele kunst om Kermit en zijn makkers te ontdekken. De kikkers en het kroos hebben dezelfde kleur! De aanhouder wint echter, want ik weet er een paar op de gevoelige plaat te vangen. Twee witte zwanen in het weiland volgen en dan de onvermijdelijke schapen, voorzien van een flinke winterjas. Schapen doen elke wandeling weer mee!
Aan het eind van deze weg is daar de dijk, voorzien van een trap naar boven. Twee jaar terug gingen wij op die dijk lopen, maar zowel de trap als de dijk zijn voorzien van uitbundig groen en ongeschikt om te wandelen. Het pad naast de dijk naar de vogelkijkhut de Abtskolk en verder is wel goed begaanbaar. Bij de hut staat een bord met vogels die hier voorkomen: wintertaling, smient, krakeend, kleine karekiet, rietgors, rietzanger, kuifeend en baardman. Ze blijken vandaag echter allemaal op tournee te zijn!
Zuring
De stilte is heerlijk op deze zonovergoten dag en als ik verderop de dijk op klauter blijkt dat daar het gras weer kort is. We wandelen op de dijk verder met uitzicht aan beide kanten: het water van de Hondsbossche Vaart en weilanden met een roze / rode gloed. Dit keer niet het rood van klaprozen, dit is het onkruid genaamd ‘zuring’. Het eind van de (schapen) dijk is daar en de route gaat nu richting die andere grote dijk: de Hondsbossche Zeewering.
Er zit zowaar ook kunst in de route; in een weiland staat een wit paard en verderop bij paal nr.90 kun je vanaf het duin een blik werpen op het Palendorp. De 160 palen op het strand symboliseren het oude dorp Petten dat in 1792 geheel in zee is verdwenen. Op weg naar het centrum komen we vervolgens langs ‘Demi’, een bronzen beeld in het water. Deze waternimf is door de bewoners zelf gekozen na afronding van de renovatie in de wijk. Als laatste is er dan nog het in 2016 gerenoveerde Plein 1945 met een groot stalen scheepsskelet. En vlak er naast waterfonteinen die wij in eigen stad ook hebben; vooral voor kinderen erg leuk.
En zo heeft deze wandeling niet alleen natuur, maar ook cultuur te bieden. Rondom het Plein en verderop in Petten is ook horeca te vinden voor koffie, sapje en/of hapje. En bij mooi weer kun je er ook nog een paar uur verblijf op het strand aan vast plakken. Misschien wel de moeite waard voor een dagje uit, want in 2021 is Petten uitgeroepen tot de Beste Badplaats van Nederland.
