Den Helder – Na ruim een eeuw verdwijnt een icoon uit de binnenstad van Den Helder. Nypels Mannenmode sluit eind dit jaar voorgoed de deuren. Het sinds 1909 beeldbepalende pand op de hoek Spoor- en Koningstraat is aangekocht door Woningstichting/Helder Vastgoed BV. De monumentale uitstraling blijft, net als de winkelruimte. Erboven komt een aantal sociale huurappartementen.
Vanaf heden begint de opheffingsuitverkoop. De sluiting is ondanks corona en de opkomst van internet niet ingegeven door economische noodzaak, verzekeren Herman en Lidy Nijpels (inderdaad, met een gewone ij), die als derde generatie al 51 jaar in de zaak staan.
“In Den Helder is beslist plek voor een kwalitatief goede herenmodezaak. En wij vinden het nog steeds leuk.” Het gebrek aan een opvolger voor de zaak, met buiten Herman en Lidy om vijf werknemers, maakte de moeilijke beslissing noodzakelijk. “Wij zijn nu boven de 70, we vinden dat we nu wel met pensioen mogen gaan.”
1904
De geschiedenis van Nypels Mannenmode gaat terug naar 1904, toen Hermans opa vanuit Alphen aan den Rijn in Den Helder neerstreek. “Mijn grootvader kwam voordien als reiziger met kleding ook in Den Helder, logeerde veel in Hotel Bellevue. Kwam daar de dochter van de hoteleigenaar tegen, trouwde en op haar aanraden werd op de hoek van de Spoor- en Koningstraat een winkel geopend.”
“Later is mijn oom Frans erbij gekomen en zij hebben tot in de jaren twintig samengewerkt. Het atelier is in het in 1909 gebouwde pand altijd op de bovenste verdieping geweest en in 1934 is de eerste verdieping, die als woongedeelte gebruikt werd, bij de winkel getrokken.” De winkel werd al snel een begrip in Den Helder, niet in de laatste plaats omdat het marinemensen voorzag van uniformen, waaronder tropenuniformen. Want Nederland hield er voor de oorlog een groot aantal koloniën op na, die door de zeemacht verdedigd moesten worden.
Herman Nijpels heeft in een doos een heuse conformateur uit die tijd staan. “Hoge officieren droegen bij de marine nog een steek. Die werd in Engeland gemaakt. Ze kwamen dan hier in de zaak en kregen dit apparaat, de conformateur, op hun hoofd om de juiste pasvorm en maat te bepalen. Dat werd vervolgens op papier overgezet en naar Engeland gestuurd. Het resultaat: een steek die altijd paste.”
Herman Nijpels kwam zelf in 1970 in de zaak. Hij is er nog een van de klassieke stempel: vriendelijk en gastvrij voor klanten, maar bovenal een man die zijn vak verstaat. Soms beoordeelt hij met één scherpe blik iemands maat en vist vervolgens de juiste kleding uit het rek. Van veel klanten kent hij de smaak en voorkeuren. “Welke bekende Nieuwediepers ik heb gekleed? Over klanten praat ik nooit.”
“Natuurlijk heb ik gezocht naar een opvolger, maar dat is niet gelukt.” Banken zijn uiterst terughoudend in financiering van nieuwe ondernemers in de detailhandel en het winkelen is door internet en corona ontegenzeggelijk veranderd, weet hij. “Hoewel ik ook zie dat mensen die veel via internet kochten, nu toch weer naar de stad komen omdat ze het prettig vinden in een winkel iets uit te zoeken en daarbij geholpen te worden.” Nog los van de lockdowns, heeft corona ook een ander effect gehad: mensen hoefden niet meer netjes gekleed naar hun werk. “Ze werken thuis en dat kan in t-shirt en flodderbroek, want niemand die het ziet.”
Concurrentie
In Den Helder heeft Nijpels nauwelijks concurrentie en in de stad is zeker economisch plaats voor zo’n herenmodezaak, zegt hij. “Er zijn genoeg inwoners die bereid zijn iets meer te betalen voor goede kwaliteit waar je langer mee doet.” Zelf stopt hij nu, maar hij is blij dat Woningstichting/Helder Vastgoed zijn beeldbepalende pand overneemt. “Dat geeft een goed gevoel. Dan weet ik dat het voor Den Helder behouden blijft.” Inclusief het fameuze torentje met klok. “Die klok doet het hoor, ik moet hem alleen steeds opwinden. Volgens de overlevering komt het uurwerk uit een kerk in Anna Paulowna en heeft mijn opa geregeld dat -ie naar Den Helder kwam.”
Hij kent nog een anekdote: “Ooit had de winkel de toegangsdeur op de hoek. Op een dag trof de militaire politie een beschonken marineman op de stoep van de zaak aan. Toen de man werd aangesproken zei deze: ik lig hier naar de klok te luisteren…”
Bron tekst en foto: Samen Bouwen aan Den Helder
