Op een zonnige dag liepen wij de Terproute van het Wandelnetwerk en deze heeft als startlocatie Wieringerwerf. Het flinke dorp, rond de 6000 inwoners, ligt in de Wieringermeerpolder en het is nog geen honderd jaar oud. Dit in tegenstelling tot andere plaatsen in de Kop van Noord-Holland, die vaak al eeuwen bestaan. En waar, dat hebben wij van horen vertellen, ze vroeger met gevaar voor eigen leven walvis, haring en kuit vingen!
De jonge leeftijd van Wieringerwerf komt omdat het dorp is gebouwd na drooglegging van de polder. Daar begonnen ze in 1927 mee, in 1930 was het geheel ‘beloopbaar’ en in 1931 begon de bouw van het dorp. De Duitsers lieten tegen het eind van de oorlog, april 1945, de polder onder water lopen, maar nadat de polder opnieuw was drooggelegd begon de wederopbouw en tegenwoordig vervult het een regiofunctie. Hierdoor heeft Wieringerwerf de nodige voorzieningen.
Tiroler bergdorp
Genoeg over de geschiedenis, we gaan de paden op en de lanen in, zoals het ouderwetse marsliedje vertelt. We marcheren al snel richting de rand van het dorp en passeren daar de camping ‘Land uit Zee’. We kijken er verbaasd naar, want de sneeuw ontbreekt, maar anders hadden wij gedacht een Tiroler bergdorp te passeren; we zien een chalet en een cabine van een berglift! Dat is echter niet alles, er zijn hier bijzondere overnachtingen te doen: een trein, tram, vliegtuig of boomhut om maar eens wat te noemen!
Terug naar de wandeling en het buitenleven in, eerst een stukje bos en daarna een weg tussen de landerijen door. Het is de Oom Keesweg en je zou denken dat die naar iemand is vernoemd; een artikel op internet leert dat het niet echt bekend is waarom deze weg sinds 1932 de Oom Keesweg heet. Het is er heerlijk rustig, de gewassen staan op het land en aan de zijkant piepen twee eigenwijze zonnebloemen omhoog. Verderop volgt dan de Robbenoordweg en die is een stuk drukker. Daar is echter sinds een aantal jaren ’t Pad gekomen, een veilige strook voor de wandelaar. Hoe mooi, er staat ook halverwege een bankje voor zij die even willen zitten (wij senioren) en genieten van het uitzicht.
Filmboerderij
Er is in de polder veel akkerbouw en vooral aardappelen zien we staan. We gaan de hoek om en passeren een mooi buitenhuis met de naam ’t Bindtje. Wij kennen het ‘Bintje’ dus zou dit een spelfout zijn? De zoektocht op internet levert geen aardappel op, maar wel een prachtige makelaarsvideo en de informatie dat deze boerderij populair is / was in de filmwereld. Het huis is niet meer te koop en het is niet te traceren welke series of films hier zijn opgenomen, wie het weet mag het zeggen. Heel graag zelfs!
Trek in popcorn en dat komt natuurlijk omdat we maïskolven zien staan! Althans, ze lijken er in de verste verte nog niet op, het is nog een harige bedoening bovenin de plant, maar straks moet het goudgeel resultaat opleveren. Het boerenleven zit er op, we wandelen aan de andere kant het dorp weer binnen. Vlindertjes en bramen in de struiken, het rondje gaat door een groene nieuwbouwwijk, er komt nog een bruggetje en een stukje bos en zo gaan we langzamerhand richting het centrum. Voor de lezer die graag nog wil weten waar de naam ‘de Terproute’ vandaan komt, die moet even doorstarten op de link voor de informatie hierover. Voor ons zat het erop, dik acht kilometer prettig wandelen in de polder.
Heel leuk verslag met mooie foto’s . Het is bekende route wij zijn er ook geweest maar dan wel met de auto.
Wat een leuk verslag over het dorp waar ik het grootste gedeelte van mijn jeugd heb doorgebracht en waar nog altijd mijn vader en broer wonen! Top geschreven, Jo!
Bij Land uit Zee kun je ook heerlijk even een kopje koffie drinken! Lekkere koffie! Ons fietsgroepje doet hier regelmatig een keer een tussenstop!