Den HelderPolitiek

Portret van een raadslid: Marije Boessenkool

In deze serie interviews spreken wij iedere zaterdag met een ander gemeenteraadslid. In dit deel: Marije Boessenkool van GroenLinks Den Helder

Advertentie:

Zo ergens midden op de dag heb ik voor een interview afgesproken bij Marije Boessenkool thuis in Julianadorp. Bij binnenkomst word ik vrolijk begroet door twee hondjes. Ze lijken precies op elkaar. Ik vraag of het gaat om twee zusjes, maar Marije geeft aan dat ze moeder en dochter zijn. Moeder hond heeft een nestje gehad en daarvan is één puppy gebleven. De twee lijken in ieder geval blij te zijn met het bezoek. Gedurende het interview proberen ze dan ook nog regelmatig op schoot te kruipen. In de hoek ligt de kat te slapen, die is minder onder de indruk van mijn aanwezigheid.

Klassieke talen
Marije is naast fractievoorzitter van GroenLinks lerares bij Scholen aan Zee. Ze geeft klassieke talen, Latijn en Grieks. Dat had ze van te voren nooit echt bedacht, maar het is eigenlijk gewoon zo gelopen: “Dat is best bijzonder gegaan. Ik heb zelf wel het gymnasium gedaan hier op het lyceum, maar daarna op zich niks met de klassieke talen, ik ben archeologie gaan studeren. Toen zaten mijn eigen kinderen hier op school en was er door een enorm lerarentekort geen aardrijkskunde en geschiedenis. Ik zei toen tegen de toenmalige schooldirecteur: Het duurde zo lang voordat er weer lessen kwamen dat ik bijna zelf voor de klas zou gaan staan. Dat vond hij eigenlijk wel een goed idee.

Toen er een tijd later weer geen docent beschikbaar was voegde Marije daad bij woord: Ze ging als invaller geschiedenis geven en ook een beetje aardrijkskunde. “Ik vond het eigenlijk meteen heel leuk, dus toen heb ik bij de VU gevraagd welke opleiding ik kon volgen. Via de studie archeologie heb je natuurlijk al veel kennis van bepaalde dingen, dus misschien was er wel een verkort traject mogelijk. Voordat ik daar aan kon beginnen had ik een gesprek met mijn oude docent klassieke talen en die adviseerde me juist om die kant op te gaan. Dat leek me eigenlijk ook wel heel leuk, dus toen ben ik als zij-instromer docent klassieke talen gaan studeren.”

Na een jaartje werken op het Murmellius in Alkmaar kwam er een plek vrij in Den Helder, dat bevalt Marije nog steeds heel goed: “Ik heb alleen maar leerlingen die echt kiezen voor mijn vak natuurlijk, die zijn gemotiveerd. Dat is natuurlijk leuk, lesgeven aan gemotiveerde leerlingen. Ik heb bijvoorbeeld ook geen achterstanden opgelopen door corona, terwijl dit bij sommige klassen echt wel anders was. Ik heb een kleine groep die ik heel vaak zie en dan ook vanaf het eerste tot het zesde jaar. Ze komen binnen als kleine kindjes en vertrekken klaar voor de universiteit.”

Het blijkt nog steeds lastig om docenten te vinden, zeker ook binnen het vakgebied klassieke talen. Daarom wordt ook op Scholen aan Zee gewerkt met docenten die nog bezig zijn met hun opleiding of op het punt staan daaraan te beginnen. “Je mag één jaar onderbouw lesgeven zonder te studeren en daarna moet je kunnen aantonen dat iemand in opleiding is. Maar daar zijn ook weer uitzonderingen voor te bedenken. Binnen de klassieke talen is er weinig aanbod qua leraren. We hebben wel combinatiegroepen, maar dan nog komt het soms niet uit.”

School en politiek
Marijes leerlingen weten dat ze in de gemeenteraad zit en ook dat ze dat voor GroenLinks doet. Ze krijgt daar best veel vragen over, waar ze integer mee om moet gaan: “Als ze me vragen wat ik van iets vind dan vertel ik ze ook altijd wat andere partijen vinden en waarom dat zo is. Ik wil ze natuurlijk niet op enige manier sturen. Ze vinden het wel heel leuk merk ik. Veel van de zesdeklassers waren bijvoorbeeld teleurgesteld dat ze straks in maart nog niet mogen stemmen, omdat ze nog net geen 18 zijn. Ik geef ze wel altijd het advies om echt mee te gaan praten. Boos zijn over iets en er niks aan doen heeft geen zin. Ik heb nu twee leerlingen die ook echt in de Jongerenadviesraad zijn gaan zitten.”

“Veel jongeren denken dat politiek hen niet aangaat of dat ze toch niks kunnen, terwijl ze echt wel iets kunnen betekenen. Het is heel leuk om te zien wanneer leerlingen van mij dat ook echt oppakken.” Binnen de school zelf is de participatie van leerlingen ook steeds belangrijker gemaakt. Er is nu een leerlingenraad die met de schooldirectie kan praten en de belangen van de leerlingen kenbaar kan maken. “Dat is één van de verbeteringen die de laatste jaren zijn doorgevoerd, waardoor het nu ook een stuk beter gaat op school. We krijgen steeds meer het idee dat we echt de leerlingen bedienen.”

Wat betreft de huisvesting zijn er nog wel wat stappen te maken. Daar wordt ook aan gewerkt momenteel. De school moet verhuizen of verbouwen. Er zijn drie opties in beeld, met als voorkeurslocatie de Spoorweghaven. “Het zijn echt nog oude jaren ’70 gebouwen en dat merk je wel. Er is bijvoorbeeld slechte isolatie, het is niet duurzaam. Ook in het gebruik zijn er dingen die beter kunnen, dus het is goed dat daar naar wordt gekeken.” Tijdens de commissievergadering maakte Marije zich nog wel zorgen of de grond in de Spoorweghaven wel schoon is, gezien het industrie verleden.

Dat gezegd hebbende zal Marije niet meestemmen in de raad als het gaat over dit onderwerp. De vuistregel voor raadsleden is normaal gesproken dat zij niet meepraten over onderwerpen waar zij financieel belang bij hebben. Hoewel dat niet het geval is wil Marije toch elke schijn vermijden. “Ik ga hier niks van vinden in de raad hoor, maar ik weet niet of het de meest praktische locatie is voor leerlingen, tenzij er een volledige school komt in Julianadorp. Uit principe stem ik niet mee, ik wil geen schijn van integriteitsschending en ik wil niet in de knoop komen met mijn werkgever. Stel je voor dat ik recht tegen iets van Scholen aan Zee moet ingaan, dat maakt het lastig, ook wanneer er geen financieel belang is.”

Het is wel lastig zo vind ik, want waar ligt de grens? Als ook alle andere belangen dan de financiële moeten worden bekeken denk ik dat er maar weinig stemmende raadsleden overblijven. Toch begrijp ik de overweging van Marije ook. “De grens is ook echt dat je er bij persoonlijk gewin niet over meepraat. Ik neem het liever ruim dan niet ruim, in tegenstelling tot sommige andere raadsleden. Dat is hun afweging en de mijne is anders.” De burgemeester heeft hierover een adviesfunctie, maar geen zeggenschap. Als raadslid heb je altijd recht om te stemmen. “Als je een grens overgaat komt er gewoon een zaak en dat is je eigen verantwoordelijkheid. Ik zit gewoon vast aan de CAO hoor, dus ik maak me geen zorgen”, grapt Marije.

Landelijke idealen
Over andere onderwerpen zal GroenLinks zeker niet stil blijven richting de verkiezingen volgend jaar. De voorbereidingen zijn al in volle gang, maar de ledenvergadering ergens in december zal de definitieve kieslijst vaststellen. Daarna begint de campagne. Die kan de lokale fractie helemaal zelf vormgeven. Wat dat betreft is GroenLinks in Den Helder ook gewoon een lokale partij: “Het enige is dat we bestaan uit mensen die lid zijn van een landelijke partij en dus dezelfde normen en waarden delen. Maar ik zit niet in de Tweede Kamer of de Provinciale Staten, ik zit in Den Helder. We hebben ook geen dictaat, we zijn geen SP. We krijgen wel hulp, een concept-verkiezingsprogramma, maar daar hebben we hier lokaal weinig echt relevante dingen uitgehaald.”

Die verbinding met de landelijke partij heeft voor- en nadelen volgens Marije. Zo zijn er landelijk best wel crises geweest, waardoor de Helderse fractie gedacht heeft over een afsplitsing. Doorgaan als GroenDenHelder of iets dergelijks is overwogen. “Kunduz bijvoorbeeld, daar waren wij het echt helemaal niet mee eens. GroenLinks heeft ook het leenstelsel gesteund waardoor jongeren straks tot hun 50ste moeten terugbetalen. De samenwerking met de PvdA die kosten wat het kost moet worden doorgevoerd. Wij hebben hier in Den Helder helemaal niet voldoende raakvlakken met de PvdA. In sommige gemeenten zal dat best zo zijn, maar bij ons niet.”

Samenwerkingen
Zo zie je ook dat gemeentepolitiek echt een andere tak van sport is. Het gaat volgens Marije dan ook heel erg om de individuele mensen die het doen. “Je kunt alleen je lidmaatschap niet zomaar opzeggen zonder dat je daarmee ook je lidmaatschap van de lokale partij verliest. Dan moet je toch de mensen die lokaal GroenLinks stemmen vanwege de landelijke partij overtuigen om met je mee te gaan. Die afweging maakt voor ons dat we gewoon graag als GroenLinks door willen gaan.” Over de samenwerking met de PvdA wil Marije ook nog het volgende kwijt: “Wij zullen in onze idealen best veel overeenkomsten hebben en straks als je de partijprogramma’s naast elkaar legt ook. Alleen als die meteen overboord worden gegooid in een coalitiesamenwerking heb je daar weinig aan.”

Wat betreft samenwerkingen sluit GroenLinks overigens niemand uit. De samenwerkingen zijn nuttig en pragmatisch, zo heeft Marije er geen enkele moeite mee om samen te werken met de politieke tegenpolen van de PVV: “Dat is op eerste gezicht best bijzonder, een samenwerking tussen de PVV en GroenLinks, maar de onderwerpen waarop wij lijnrecht tegenover elkaar staan komen op lokaal niveau eigenlijk niet zo vaak aan bod. Op plaatselijke dingen kunnen wij vaak goed samenwerken.” De nieuwe coalitie die nu al wordt geschetst door Sylvia Hamerslag van Behoorlijk Bestuur, met lokale partijen, PVV en GroenLinks, zou dus best een optie zijn.

“Ik weet niet wat ze er landelijk van zouden vinden, maar dat moet gewoon kunnen. Overigens weet ik niet zeker hoe dat zou zijn, echt in een coalitie samen. Dan ga je het natuurlijk over hoofdlijnen hebben en misschien zitten we dan te ver van elkaar af. Dat moet blijken. In de praktijk zie je dat er vanuit sommige partijen veel gezegd wordt in de media en op sociale media, maar dat er in de raad eigenlijk gewoon een prima samenwerking is. Uiteindelijk moet je daar ook naar kijken, daar ben ik met die mensen bezig.”

Duurzaamheid
Duurzaamheid kan dan nog wel eens een lastig punt worden. Eerder genoemde partijen hebben daar niet zoveel mee, maar Marije natuurlijk wel: “Dat zit gewoon in mijn normen en waarden, dat ik dat belangrijk vind. Daarom zit ik ook bij GroenLinks. In Den Helder mag dat duurzaamheidsbeleid ook echt nog wel een stuk beter. Er gebeurt veel, maar er is weinig cohesie daarin. Dat bleek ook uit onderzoek van de rekenkamercommissie.” Er zijn allerlei maatregelen maar er is weinig sturing. Daarbij moet het ook nog naar de inwoners worden gebracht.

“Wij zijn er heel erg voor dat de zwaarste schouders de zwaarste lasten dragen. Het lastige is natuurlijk dat vaak juist de mensen met de kleine portemonnee ook het minste doen aan duurzaamheid. We moeten hen ook kunnen bereiken en helpen als we stappen willen maken. Iedereen moet kunnen doen wat bij hen past. Het is niet verduurzamen om het verduurzamen, je kunt ook gewoon financiële winst halen door het goed te doen. En het is goed voor de planeet natuurlijk. De gemeente moet nu eerst eens een goede lijn uitzetten. Je kunt wel zeggen: We willen energieneutraal zijn in 2040, maar wat betekent dat? Energieneutraal? Klimaatneutraal? CO2 Neutraal? Dat moet je eerst bepalen. Dan kan je vervolgens ook niet maar gaan zitten wachten tot er iets komt. Je moet plannen maken.”

Politieke toekomst
Marije hoopt ook nog te kunnen meeschrijven aan die plannen. Ze gaat graag nog eens vier jaar door. Natuurlijk moet er dan eerst gestemd worden. GroenLinks haalt eigenlijk altijd één zetel in Den Helder, dus twee zou dit keer heel mooi zijn. “Laten we het hopen. We blijven ons natuurlijk gewoon inzetten voor onze idealen, het politieke spel is echt van ondergeschikt belang. Ik heb heel vaak bij moties en vragen in de raad dat ik denk: Dat had je ook gewoon even kunnen uitzoeken? Misschien moeten wij dat ook vaker doen, voor de bühne, maar dat is niet mijn manier van politiek bedrijven. Maar goed, het hoort er ook wel een beetje bij, misschien zou ik ook wel eens een foute oneliner er in moeten gooien.”

“Ik vind het belangrijker dat er dingen gebeuren in de stad. Ook als wij daar dan niet de credits voor krijgen. Ik ben een doener en geen schreeuwer.” Dat kan ook via het ambtelijk apparaat vertelt Marije. Gewoon in gesprek gaan met de mensen die de uitvoering verzorgen en ideeën uitwisselen. In de raad is het aftasten met de coalitie in overleg gaan. Daarbij weet Marije te vertellen dat moties die geen geld kosten vaak wel steun krijgen. “Als je iets gedaan wilt krijgen zal je toch echt concessies moeten doen, water bij de wijn. Dan moet je wel in de gaten houden dat het wijn blijft en niet gewoon water is uiteindelijk”

Toon meer

Stijn Vos

Stijn Vos is werkzaam als politiek verslaggever bij Regio Noordkop. E-mail: stijn@regionoordkop.nl

Wellicht ook interessant

Back to top button