Regelmatig vertellen mensen mij dat de rubriek ‘Aan de Wandel’ zoveel buiten is en niet vaak in de stad. Nu hebben wij in de kop niet zoveel grote steden, wel dorpen en die probeer ik mee te nemen tijdens het wandelen. De routes van het wandelnetwerk die ik gebruik, gaan echter meestal het dorp weer uit en de natuur in; het is niet anders. Dus deze week een ommetje rondom het dorp Middenmeer, gelegen in de Wieringermeerpolder.
Na de brug waarover wij binnenrijden vanuit Slootdorp staat het bord startpunt Middenmeer. Achter de snackbar ‘Jan Patat’ is parkeerruimte voor de auto. Het eerste traject, wij lopen de route van paaltje 34 naar paaltje 33, is wat saai over een fiets- / wandelpad langs een bedrijventerrein. Dan gaat de route een stuk door een woonwijk met veel nieuwe huizen en ruimte voor groen. Even denken we een nieuwsgierig geitje in een achtertuin te zien, maar deze bewoner heeft een beeld neergezet! Een lange rij lindebomen, ook wel de leilinde genoemd, staan verbonden met elkaar op een grasveld. Hier is aandacht voor de woonomgeving, het ziet er keurig uit.
Ruilkast
‘Bloemen te koop’ met een goed gevulde stal en uiteraard, zoals in elke stad een minibieb. De bewoner, die net aankomt, heeft deze ‘ruilkast’ genoemd en meldt dat andere buren er wel eens toiletartikelen of spullen in doen voor financieel minder draagkrachtige bewoners. Een multifunctioneel kastje als het ware, de bewoner is er trots op. Deze woningen liggen tegenover de Koeteltuin, een park met een speeltuin. Gerealiseerd door vier moeders uit het dorp, zij hebben geld ingezameld zodat er in 2017 een speelplek voor kinderen kon komen.
We lopen de woonwijk uit langs de rand van het dorp. Het is voorjaar en het groen brult eruit. De paardenbloemen zijn uitgebloeid en van kanariegele blaadjes over in grijze pluizenbollen. Als je alle pluizen in één keer wegblaast, mag je een wens doen en kun je wel 100 jaar worden zegt het onvolprezen internet! Wij laten ze voor wat ze zijn, passeren dan een ‘speeltuin’ voor volwassenen met fitnessapparatuur in de openlucht. In een boom hangt een vogelhuisje met een voorpui van boomschors, hoe mooi wil je de vogelvilla hebben?
Bootjes
Het laatste stuk wandelen we langs huizen rechts en hoge bomen links en bij de Kanaalweg kunnen we over de kade lopen langs de vele bootjes. De Westfriesche Vaart is een populaire stek voor vaartuigen, de meesten zijn niet echt groot en ze variëren van goed onderhouden tot aardig in verval. Het bootje ‘Eucalypta’ doet haar naam eer aan, zij kan wel wat botox gebruiken! Bij het kruispunt van verschillende waterwegen staat een bankje en strijken we neer. Het is geen lange wandeling, net geen vier kilometer; we zijn niet moe, maar het is hier aangenaam zitten met zicht op het water.
Op het laatste stuk van de route liggen ook grotere boten. De Louisa Catharina ziet er feestelijk uit met het lichtsnoer, de planten aan dek en een stenen kip op de voorplecht. Sommige booteigenaren hebben humor, we zagen dat al bij Eucalypta; hier ligt echter de Grijze Braeck met een knipoog naar de Groene Draeck! Zoveel bootvertier, dus hier staat een bord van het ‘sloepennetwerk’; dit is een almanak waarmee je routes over het water kunt plannen. Het eindpunt van deze wandeling is nabij en zo hebben wij meer gezien van dit dorp dan de doorgaande route met de auto. Een aardig ommetje, wat niet te lang is, met een afwisseling van huizen, boten en natuur.
