Deze week een wandelrondje aan de kust gedaan vanuit Petten. Op internet staat de blauwe route van het wandelnetwerk en die biedt variatie met duinen, strand en bossen. Vanaf het Dorpsplein is het een klein straatje uit en dan gaat de route al de groene long, die door Petten loopt, in.
Een leerzaam bospad, want er staan bordjes met informatie over struiken en bomen. Zo steekt een mens wat op, want ik wist niet dat van de Es turntoestellen worden gemaakt. Halverwege staat een monument voor J.C. Bellis die als verzetsheld actief was, maar zelf de oorlog niet heeft overleefd.
Na het bos komen de duinen en hier bevindt zich het Informatiecentrum Kust, Zand tegen Zee. Helaas is dit centrum wegens corona gesloten; hopelijk volgend jaar weer open, want hier kom je alles te weten over de strijd tegen het water en de Hondsbossche Zeewering. Langs het duinpad groeien planten die ik bij ons nooit zie, maar mijn man denkt dat het om de zeedistel gaat. En die is toch wel algemeen langs de kust, zelfs zo dat de plant sinds 2017 niet meer wettelijk is beschermd.
Bij Strandslag 17 wordt het trappen klimmen naar het uitzichtpunt op het Panoramaduin voor een verre blik langs de kust of landinwaarts. En als je weer beneden doorloopt naar die strandopgang, dan kom je de ‘Wall of Shame’ tegen. Het zijn kunstwerken die door de 78-jarige Arnold Gronert zijn gemaakt van afval wat hij vond op het strand. Het is grappige kunst, maar de reden dat het hier hangt is niet zo fraai, want dit wordt door de mens achtergelaten op het strand of in zee. Hopelijk draagt de Wall of Shame bij aan bewustwording dat we anders kunnen omgaan met ons afval.
De route gaat nog even door de duinen en dan gaan we het brede strand op. Meeuwen cirkelen boven ons hoofd, terwijl ze zoals meestal veel decibellen fabriceren. Op het strand liggen behalve schelpen ook veel rugschilden van de zeekat, oftewel zeeschuim genoemd. Deze zijn geliefd bij vogelhouders vanwege kalk voor de vogel en om de snavel scherp te houden. Na een kleine twee kilometer is het even klimmen over een hoge duinopgang om het strand te verlaten. Aan de andere kant ligt de kernreactor van het Energieonderzoek Centrum Nederland.
Oase van rust
Het gecombineerde wandel- en fietspad wordt goed gebruikt, het is nog schoolvakantie en redelijk druk. Gelukkig denkt iedereen om elkaar en het is genieten van de paarse hei die volop in bloei staat. Van open duingebied gaat het pad opnieuw het bos in als we bij het Korfwater zijn aangekomen. Het bospad loopt tot aan een plas water, idyllisch gelegen aan de bosrand. Het verbaast ons wel dat hier helemaal geen vogels zijn, het is een oase van rust in dit duingebied.
De wandelroute gaat vervolgens om de plas heen en we banen ons een weg door het hoge groen, want hier komt geen snoeischaar aan te pas! Daarna komt de bebouwde kom van Petten in zicht en zit er ongeveer 6,5 kilometer in de benen. Een frisse neus als eindresultaat en de wandeling voldeed aan de verwachting dat deze gevarieerd zou zijn, het was een mooi ommetje.
