Een rondje niet te ver van huis in ons geliefde Wieringen, daar hebben we altijd zin in. Vanuit De Haukes dachten we de groene Hoelmroute van het Wandelnetwerk Noord-Holland te gaan lopen. Deze moesten we echter iets aanpassen, omdat er op dit moment werk gedaan wordt aan de Hoelmerdijk. De dijk is deels afgezet met hekken en je kunt daar onmogelijk langs, dus via de Varkensgrasdwarsweg even terug naar de Hoelmerkruisweg. Het is niet een straf om hetzelfde stukje te lopen, het weidse uitzicht is altijd goed!
Vlakbij het startpunt De Haukes is de jachthaven, waar meestal ruimte is om te parkeren. We wandelen het dorp door, waar de stilte overheerst. Er werkt een bewoner in zijn tuintje, groet vriendelijk, en iemand laat de hond uit; verder is het uitgestorven. Na een lommerrijk laantje loopt een wandelpad langs een weiland met koeien en wij zijn even vertier, daarna grazen ze snel verder. Hoe lang blijft, gezien het stikstofgedoe, dit buitengewoon mooie beeld nog bestaan in het Hollandse landschap vragen wij ons af.
Via de Poelweg lopen we naar de Hoelmerkruisweg en het dorp uit. De blauwe lucht met hier en daar een wit gevlekt wolkje in combinatie met het groen van moeder natuur zou inspiratie kunnen geven voor een meesterwerk. Jammer genoeg schilder ik niet! Ondanks de droogte is alles, op het vogel- en broedgebied na, nog aardig groen. De meditatieplek voor de gevleugelde vrienden is goudgeel gekleurd en eerlijk is eerlijk: dat heeft ook wel wat! De fauna op Wieringen behelst verder een ontmoeting met twee kleine paarden, schapen op de dijk en een kudde Schotse Hooglanders. Soms kun je deze dieren tegenkomen, zoals in de Helderse duinen, maar hier staan ze in een weiland achter een hek. Een aantal van deze roodbruine runderen had zin in een voetbad en zij staan in de sloot: pootje baden dus!
Het eerder genoemde groen en blauw wordt verderop doorbroken. Eerst gele stokrozen langs de kant en dan springt er een weiland met uitbundig bloeiende gele bloemen in het oog. Het zijn geen paardenbloemen of boterbloemen, wat het wel kan zijn? Op internet vinden we naderhand de gele ganzenbloem of de gele kamille, die er het meest op lijkt. Wij zijn echter geen plantkundigen, maar genieten wel van deze kleurrijke uitbarsting van moeder natuur. Daarna volgt er nog een botanische eruptie, maar dan de hoogte in. De wollige distel op Wieringen groeit Bert boven het hoofd; ze kunnen normaliter 150 cm hoog worden en deze doen er nog een schepje bovenop!
Zomerse bloeiers
We kunnen wegens de werkzaamheden dus niet verder langs het Amstelmeerkanaal en via de Varkensgrasdwarsweg maken we een ommetje terug richting het dorp. Vanuit het niemandsland in de natuur met het ‘Alleen op de wereld’ gevoel, komen we weer in de bebouwing. Na de Poelweg volgt het weggetje genaamd ‘De Haukes’ dat ons terugbrengt naar het startpunt. Zoals in alle dorpen en steden waar wij wandelen heeft ook hier een bewoner een mini-bieb in de voortuin staan. Voortuinen die voorzien zijn van zomerse bloeiers, waaronder de paarse Allium oftewel sierui, die druk bezocht worden door insecten zoals hommels en bijen. Een heerlijk rondje wandelen zit erop en met een opgeruimd, uitgewaaid hoofd keren wij huiswaarts na ruim 5 kilometer benen strekken.
Wat een leuke foto’s weer. 👍🏻