Den Helder – De banden tussen de gemeenteraad en de Jongerenadviesraad (JAR) moeten hechter worden. Dat was één van de conclusies uit het evaluatierapport dat de gemeenteraad van Den Helder recentelijk aannam. De JAR zelf is daar voortvarend mee aan de slag gegaan en organiseerde donderdagavond direct een kennismaking in School 7. Een van hun speerpunten is dat Den Helder voor jongeren weer een stad moet worden waar ze trots op kunnen zijn. Ze halen inspiratie uit een tijd die ze zelf nooit hebben meegemaakt: De jaren tachtig.
Zen Schrieken en Gaia Naumann presenteerden voor de aanwezige raadsleden en leden van het college de plannen van de JAR. Naast dat ze de politiek van advies willen voorzien, waarvoor ze input ophalen onder de Helderse jongeren, hebben ze zelf ook een agenda. Op een prominente plek staat een plek waar de jeugd zich in vrijheid kan ontwikkelen. De levendigheid van de binnenstad kwam zijdelings langs. Het is niet meer wat het was en de leden van de JAR lijken terug te verlangen naar een verleden dat ze kennen uit verhalen door hun ouders. Het is immers voor velen een belangrijke stap in het ouder worden: Uitgaan, feesten en het vinden van je eigen identiteit.
Kan dat nog in Den Helder? Het is volgens de JAR niet echt meer een stad die dat uitstraalt. Daar is wel behoefte aan: “De jeugd wil met trots kunnen zeggen: ‘Ik kom uit Den Helder.’ Jullie hadden hier in de jaren tachtig gewoon Willem-Alexander rondlopen, dat is toch gaaf?” De stoere, ietwat beruchte reputatie van de havenstad is in de ogen van de jeugd uitgedoofd. Of misschien zijn de behoeften wel anders geworden. In ieder geval willen de leden van de jongerenraad er alles aan doen om leven in de brouwerij te krijgen. De JAR is niet alleen een bestuurlijk platform, het is ook een sociale aangelegenheid.
“Betrek ons erbij”
Toch hebben de jongeren ook genoeg serieuze ideeën. Zo presenteerden JAR leden Yildiz, Amber en Mika over het concept ‘School of Life’. Scholieren krijgen volgens hen op school veel te weinig mee over het echte leven. “We leren wel hoe je x vindt in een formule, maar niet hoe je belastingaangifte doet, je inschrijft bij de Woningstichting of een hypotheek aanvraagt.” Een veel gehoord bezwaar, waar volgens de aanwezige lokale politici wel aan gewerkt wordt. Toch zijn jongeren daarbij erg afhankelijk van de welwillendheid van scholen en docenten. Wethouder De Vrij gaf aan het een goed idee te vinden als zoiets wordt opgenomen in het curriculum, al gaat de gemeente daar niet over. Anderen dachten dat het ook iets is dat de JAR zelf kan gaan oppakken.
Uit de recente evaluatie van het jongerenorgaan bleek echter dat er ook een extra steuntje in de rug nodig was voor het meer officiële gedeelte: Advies geven aan de raad. De JAR is niet bang om dat uit te spreken: “Betrek ons er alsjeblief bij”, zo zei Zen. “We willen heel graag met jullie samenwerken.” Voor de collegeleden (drie wethouders en de burgemeester waren aanwezig) geldt hetzelfde: “We willen ook heel graag meekijken bij de uitvoering. Jullie zijn ‘de ministers’, laat ons alsjeblief meeliften op jullie netwerk.” De kennismaking donderdagavond was het eerste officiële moment tussen de JAR, de raad en het college sinds de oprichting van de jongerenraad twee jaar geleden.
Nog twee plekken, Julianadorp blijft achter
Op dit moment telt de JAR negen leden en is er nog ruimte voor twee anderen. Hoewel er volgens de leden veel diversiteit is op het gebied van gender, etniciteit, opleidingsniveau en leeftijd, is er toch wel een opmerkelijk tekortkoming: Er zit geen enkel lid uit Julianadorp bij. De JAR zelf denkt dat dit te maken kan hebben met de afstand tot de vergaderlocatie in Den Helder. Mogelijk is dit een drempel voor jongeren uit Julianadorp om zich aan te melden. De wens om iemand uit het dorp te kunnen toevoegen aan het ledenbestand is groot. Meer informatie over de organisatie is te vinden op de website van de JAR.
Ik krijg toch wel enigszins kromme tenen van dit artikel. Het lijkt er een beetje op alsof ´de JAR´ de bal van haar participatie bij de gevestigde orde wil neerleggen. Ook de gevraagde hulp en uitleg over het (toekomstig) invullen van papierwerk (hypotheek- en belastingformulieren) doet mij nogal onrealistisch aan. Zijn dat wel maatschappelijke taken waar we samen verantwoordelijkheid voor zouden moeten dragen? Volwassenen hebben dat tenslotte vroeger als jongere ook ooit gewoon zelf allemaal even uitgezocht, zonder hulp gaat dat echt wel en met ´de eeuwige echte vriend´ van tegenwoordig, de telefoon, gaat dat helemaal makkelijk, op iedere vraag krijg je vandaag tenslotte meteen een accuraat antwoord.
Jongeren (maar natuurlijk ook volwassenen…) willen bovendien heel graag als zelfstandig worden gezien en daarnaast vooral als een echt individu in de huidige tijd. De groep en het groepsgevoel doen er vandaag de dag eenvoudigweg minder toe, de attentie van eenieder is nu duidelijk meer naar binnen toe gericht. Het is echter of het 1 óf het ander, er is daarin ook geen tussenweg, voor wezenlijke veranderingen zul je als jongeren zeer zeker niet met de overheid maar eerst met elkaar en dus onderling een krachtige band moeten aangaan, een beetje zoals dat vroeger nog meer gewoon was. Je moet in zekere zin ook volledig bereid zijn om bv ook voor het belang van andere jongeren de straat op te gaan of zelfs je eigen baan op het spel te zetten. Dat laatste is vandaag de dag echt ondenkbaar terwijl het bijvoorbeeld vroeger juist desastreus uitpakken kon, met indertijd 1 miljoen werkelozen.
Via een jeugdraad hebben de gevestigde organisaties je precies daar waar ze je hebben willen, namelijk in een áfhankelijke en aanspreekbare positie. Verandering kun je alleen maar afdwingen in Nederland, linksom of rechtsom, zorg er dus voor dat de gevestigde orde juist met júllie wil spreken i.p.v. andersom.
JAR, mag ik jullie 1 goede raad geven: laat de bewondering voor Willem Alexander vanaf vandaag zo snel mogelijk (en het liefst ook voor altijd…:)) varen en begin daarna vanaf morgen zo hard mogelijk tegen de stroom in te zwemmen. Dat schenkt jullie de grootste kans op verandering. Voor jullie kinderen dan.