Wieringerwaard – Naast een heleboel moderne windmolens staan er in onze regio nog een aantal oude molens in de polders, die het landschap met hun herkenbare rieten kappen toch dat extra Nederlandse tintje geven. Dagelijks wordt er door een nog altijd bestaand gilde van molenaars voor gezorgd dat dit draaiende erfgoed ook echt blijft draaien. Fred Bakker heeft als molenaar in hart en nieren een aantal molens onder zijn hoede, waaronder ‘De Hoop’ aan de Kerkweg in Wieringerwaard.
Van een afstandje is de korenmolen al draaiend te zien, maar de wind was woensdag helaas niet sterk genoeg om te kunnen malen. “We kunnen malen bij zo’n dikke windkracht vier. Vijf is eigenlijk nog beter”, vertelt Fred. Naast de molenstenen liggen de zakken met pannenkoekenmeel, bloem en volkorenmeel nog op de plank van de vorige maling. “We tellen altijd de omwentelingen van de wieken. Zo’n molensteen geeft veel weerstand, en dan moet er wel genoeg wind zijn om te zorgen dat de wieken blijven draaien.”
Droge voeten
Even wat feiten op een rij: molen de Hoop stamt uit 1742, heeft met de wieken op het hoogste punt een hoogte van 18 meter en is een originele poldermolen. Deze molens werden gebruikt om de polder Wieringermeer droog te leggen, en vooral droog te houden. “Na de industriële revolutie zijn er gemalen ontwikkelt, eerst op stoom en daarna op diesel, en die namen die taak over”, vertelt Fred. Nadat de molen zijn hoofdfunctie verloor zijn er een tweetal molenstenen in geplaatst, en sindsdien verwerkt de molen graan. De molen functioneert niet alleen voor het behoud van de historie; bakkers uit de regio komen nog steeds bij Fred hun meel en bloem halen, dat op woensdagen wordt gemalen.
Andere molens in de regio zijn nog wel in originele staat. “In Hollands kroon zijn nog vier functionele poldermolens”, weet Fred. Hoewel deze molens misschien relieken lijken uit een vergane tijd, vervullen zij nog altijd een belangrijke functie in geval van nood. “Er zijn nu natuurlijk gemalen die het waterpeil regelen, maar alle poldermolens doen hun werk nog. Mocht dan de stroom uitvallen, of computers storing hebben, dan kunnen de molens nog steeds die functie overnemen en zorgen dat we droge voeten houden. En brood kunnen bakken natuurlijk.”
Studieboeken
Het de fijne kneepjes van het molenaarschap hebben voor Fred in ieder geval geen geheimen meer. Hij is inmiddels al lang molenaar, een titel die je niet zomaar krijgt. “Achter de geraniums zitten, daar had ik geen zin in na mijn pensioen. Toen ben ik hier eens wezen kijken, en heb ik gevraagd hoe dat allemaal gaat. Toen kreeg ik gelijk twee grote studieboeken voor mijn neus, en dacht ik: ‘Waar ga ik aan beginnen?'” Na een tweetal examens en wat stages bij molens in de buurt mocht Fred zich volwaardig molenaar noemen. En ook niet onbelangrijk: “Je moet er natuurlijk wel een beetje enthousiasme in houden.”
Voor wie zelf eens een kijkje wil nemen in één van de molens in de omgeving kan dat volgens Fred bijna altijd. “Zo gauw je ziet dat er ergens een molen draait, dan moet het wel heel gek lopen dat je daar niet even mag kijken hoe de molen in werking staat. En als het een beetje mee zit krijg je er ook nog een bak koffie bij.”
