De weersomslag in de Nederlandse zomer komt iets later dan gewenst. Het plensde alle dagen toen we wandeltijd hadden en nu we elders in Nederland op pad gaan breekt de zon door. Een ultrakort rondje in eigen stad is het deze week geworden vanaf het startpunt de Helderse Vallei; de zwarte route Wandelnetwerk zegt 2,6 kilometer, wij gaan echter ruim over de drie kilometer. Dit komt omdat wij een extra uitstapje maakten in de struinnatuur van Mariëndal.
Vanaf de parkeerplaats lopen we om de heuvel heen waarop de uitkijktoren staat. Een kolos is het, dit bouwwerk van 15 meter hoog en eenmaal boven heb je wijd uitzicht over Den Helder en omstreken. In gedachten ga ik even terug naar de jaren zestig, toen de houten uitkijktoren nog in de Donkere Duinen stond en als kind je dat al zo imposant vond. Later schoten de bomen rondom de toren deze in hoogte voorbij en was het uitzicht weg! De toren is 20 jaar terug afgebroken en deze is er voor in de plaats gekomen. Deze toren kun je ook in de duisternis beklimmen om de ‘donkerte van de nacht’ te ervaren en te genieten van de sterrenhemel.
De grote lisdodde zagen we weken terug onderweg nog in wording en is nu getransformeerd in de bekende ‘rietsigaar’ in een greppel. Breder water om de hoek bij de Doggersvaart met een vlonder, ten behoeve van de kanovaarders. Er staan maar liefst vier mooie kanoroutes op internet. Links het water en rechts het loofbos tot we bij het volgende paaltje de hoek omgaan en over het wandel- en fietspad een stuk terug lopen. Hier hangen veel vleermuiskasten en in een tabel met waarnemingen staan zes soorten vleermuizen vermeld die in Den Helder tussen 2018 en 2022 zijn gespot. En voor wie ze ook wil zien, is er op zaterdagavond 26 augustus een vleermuisexcursie.
Wie overdag om zich heen kijkt ziet van alles, een lieveheersbeestje op een tak terwijl libellen en vlinders in het rond vliegen; aan de struiken groeien gekleurde besjes. En wie omhoog kijkt kan ook verrast worden door bijvoorbeeld het bladerdak van de kastanjeboom. De routepijl wijst naar rechts, maar wij maken even een uitstapje naar links in de ‘struinnatuur’. Vroeger was dit bollenland en rond 2005 is het terug gegeven aan de natuur. Een open landschap met plassen water en als je geluk hebt, dan zie je hier de Schotse Hooglanders die het gebied begrazen. Ze blijken deze dag echter op tournee en wij genieten alleen even van het uitzicht.
Trekpontje
Langs de boerderij waarin vroeger, de vorige eeuw, een uitgaansgelegenheid zat en dan weer op de terugweg naar het startpunt. Een trekpontje in het water achter de Helderse Vallei, het is al wat later op de ochtend en aan het geluid te horen wordt het activiteitencentrum goed bezocht. Als je met kinderen hier gewandeld hebt en ze hebben nog energie over, dan kunnen ze hier terecht want er is van alles te doen. Een walhalla voor jonge mensen met bovendien een educatief karakter. Wij zijn binnen het uur rond en keren vast nog eens terug. Zeker in het najaar, want de Helderse Vallei heeft jaarlijks een ruim aanbod van paddenstoelen, dus dan ook de moeite waard voor een rondje om.
Heel bekend daar, ik heb er vorig jaar ook gewandeld het is er prachtig hè.